De tuin in september is toch wel iets bijzonders vind ik altijd. Je proeft de zomer nog in de tuin, terwijl het nog net geen herfst is. Alle planten die in de zomer bloeiden zijn er nog steeds, maar met iets van vergane glorie. Alles is op zijn grootst, op zijn hoogst, op zijn wildst. Snoeien doen we nu niet, ik laat alles zachtjes afsterven en ruim in het voorjaar op zodat de beestjes kunnen overwinteren. Bomen snoeien doe je nu sowieso niet, dat is over het algemeen een winterkarweitje.
Waar het nu wel een goede tijd voor is, is verplanten en delen. Ik vind geregeld zaailingen van allerlei bomen in mijn tuin die ik ofwel in potjes zet tot ze groter zijn, ofwel meteen verplaats, of op de composthoop smijt (esdoorns...). Zo heb ik een prachtige rode hazelaar achter in de tuin staan die op een dag in een randje grond bij de oprit verschenen was. Er zaten hier destijds nogal wat eekhoorns (nu niet meer, lang verhaal kort: een kavel met een prachtige notenboom in onze wijk is verkocht aan mensen die bomen haten) en ik denk dat die beestjes regelmatig nootjes begroeven voor de wintervoorraad.
Ook vind ik zo nu en dan een eik en doordat ik een paar jaar terug het boek Wilding van Isabella Tree heb gelezen snap ik waar die vandaan komen. Dat doen de gaaien. Die eten namelijk graag de kiemblaadjes en weten dat als ze een eikel in de grond stoppen, ze een tijdje later de kiemblaadjes kunnen eten. Het grappige is dat daar het babyboompje zelf geen last van heeft. Win-win dus! Om te zorgen dat geen andere dieren de sappige kiemblaadjes te pakken krijgen, planten de gaaien ze het liefst tussen wildhagen, waar andere dieren zoals herten er bijna niet bij kunnen komen. Of dus in mijn overvolle tuin.
Het boek is overigens een aanrader!
Maar goed, mijn eigen tuin dus. Ik heb het hele seizoen heel erg achter gelopen omdat mijn gezondheid me van mei tot augustus in de steek liet en ik precies in het groeiseizoen bijna niks in de tuin heb kunnen doen. Nou groeien de planten doorgaans vanzelf wel, maar onkruid gaat niet vanzelf weg dus sommige stukken waren aardig overwoekerd. Pas sinds een maand of zo heb ik weer wat energie om in de tuin te werken, en dit is hoe 't er momenteel bij staat.
 |
"Verkeerde" Oostindische Kers (ik had 'Moonlight', een zachtgele variant, gezaaid)
|
 |
De lange border in de zijtuin
|
 |
18 jaar oud en doet 't nog steeds
|
 |
Al mijn dahlias zijn dit jaar ontzettend laat (sommige zijn nog steeds niet in bloei, hoop dat 't nog komt)
|
 |
Jude
the Obscure, jammer dat David Austin deze uit de roulatie heeft
genomen, want hij ruikt zo heerlijk. In de achtergrond het
blauw van Caryopteris
|
 |
Nog een keer de lange border, herinneren jullie je de post nog toen ik 'm net had aangelegd?
|
 |
Pluis genietend van de late zon
|
 |
Het blauwe huisje en de cottagetuin ervoor
|
 |
Close-up van de mooie Salvia Amistad van de foto erboven
|
 |
Populair bij de bijen
|
 |
Zicht vanuit het terras naar het tuinpad, zo mooi dat gouden zonlicht in deze tijd van het jaar
|
 |
Caryopteris bloeit altijd pas heel laat, dus fijn voor de bijen als alle andere bloemen het opgegeven hebben
|
 |
Malus Red Sentinel
|
 |
Coreopsis 'Red Shift' is eerst nog geel, maar naarmate de nachten kouder worden, worden de bloemen rood (vandaar de naam denk ik)
|
 |
Wie had dat gedacht, dat IK ooit nog eens vrijwillig oranje bloemen in mijn tuin zou zetten. Maar Dahlia Totally Tangerine is toch veel te mooi om te negeren! En aan het eind van het seizoen als de boombladeren oranje worden vind ik deze kleur ook niet meer zo heel erg misstaan.
|
 |
Roos The Pilgrim bloeit altijd laat nog eens en staat mooi bij de Japanse anemonen. Klein zachtgeel roosje links is The Country Parson
|
 |
Wildeve is ook zo'n roos die heel laat nog één keer mooi bloeit. Prachtige zachtroze kleur met een vleugje zalm, en ruikt erg lekker.
|
