Een nieuwe keuken

Over de keuken in dit huis kon je maar één mening hebben: gedateerd. Alles deed het, alles was aanwezig (zelfs een klein vaatwassertje), maar wat was het allemaal smakeloos, te laag en jaren '80 beige.
Dat er een andere keuken in moest komen wisten we al toen we het huis voor het eerst bezichtigden.
Zo zag het er toen uit:

En toen we de sleutel kregen, zonder al die oudemensen-accessoires, was 't nog steeds niets.

Ja, dat is vloerbedekking.  (Erger nog: tapijttegels)

Er zat een klein vaatwassertje in

Er hing een magnetron onder een van de kastjes

Er zat een lichtschakelaar die we pas na twee jaar ontdekten (die bovenste)

 

 

En er zat een volslagen nutteloos lampje boven in de deurpost.

Er volgden enkele jaren van ergernis, sparen en plannen.

Plannen, plannen, plannen. En maar tekeningen maken, en maar verfijnen, en maar uitrekenen hoeveel berg- en werkruimte we nodig hadden. En hoe we dat zonder bovenkastjes konden realiseren.

Ons grootste probleem was het feit dat onze keuken weliswaar ruim en vierkant is, maar ook in elke wand een deur heeft zitten. Deuren waarvan je niet even zegt: die maken we dan maar dicht. Onze keuken ligt centraal in het huis en alle ruimtes komen erop uit. Het was een enorme kluif om een praktische keuken te ontwerpen en toch de beschikbare ruimte optimaal te benutten.
Omdat we voor dat laatste zo lang de tijd hadden genomen konden we ons flink uitleven op wensen en details. Want ik ben niet iemand die haastig voor iets kiest dat het "net niet" is. Ik kan veel geduld opbrengen als het gaat om iets dat ik echt graag wil hebben. Dat het geen standaardkeuken zou worden stond voor ons dus al snel vast. De geelblauwe Zweden en de keukenboeren hadden het nakijken. Wij gingen een keuken op maat laten bouwen. Van Echt Hout.

Dat kost geld en daarom hadden we dus zo lang de tijd om ons op de details te focussen. Maar op een mooie dag was het dan zover, en konden de werkzaamheden van start gaan.

U kent het gezegde: Rome wasn't built in a day.
Nou, onze keuken ook niet hoor.

Eerst de bovenkastjes maar eens verwijderen.

Daar kwamen drie lagen behang achter tevoorschijn, het een nog onooglijker dan het andere.

Hierna waren de tegels aan de beurt.

Wat je hier ziet met dat fruitpatroontje erop waren geen echte tegels, dat was zeil met een tegelpatroon dat op de oude tegels geplakt was...

Alle wanden waren nu kaal, en ook het zalmroze behang eraf, nu kon de elektricien komen.

Want met de elektra in de oude keuken was het angstaanjagend gesteld.

Dat stekkerblok lag gewoon los boven op een kastje. De draad links ging...

... min of meer tussen een voeg door, achter het aanrecht door naar de vaatwasser onder het aanrecht

En bovendien hadden we maar twee stopcontacten.

En kijk eens wat een dunne kabeltjes, gewoon met een schroef erdoorheen gedraaid, zo in de muur gelegd. Daar durf je amper een staafmixer op aan te sluiten, laat staan iets zwaarders.

Helaas kwam de beste man met zijn boor niet door de harde muren heen en moest hij het werk staken om op de zaak een diamantboor op te halen.

Diezelfde dag waren de loodgieters bezig de waterleidingen om te leggen en een gasaansluiting aan te leggen, zodat ik na vier jaar schelden op die elektrische kookplaat ik eindelijk weer vanouds op gas zou kunnen koken.

Drie waterleidingen: een voor warm, een voor koud en een voor water uit onze bron, daar draait de vaatwasser op.

Tijdens de werkzaamheden kwamen we nog rare dingen tegen, zoals deze klep in het schoorsteenkanaal, waarschijnlijk hebben ze vroeger op een houtfornuis gekookt.

En dat gat erboven was dichtgestopt met een krant uit 1976.

Klep naar schoorsteen.

Nadat de kabels gelegd waren (gele buizen kennen ze hier niet) wachtte ons de schone taak de muren te egaliseren.

Ga er maar aan staan.

Het moest echt mooi glad worden want de wanden werden daarna gesausd.

Het fijne werk kwam daarbij op mij neer omdat ik van de details ben.

Met zo'n stuk was ik rustig een hele middag zoet.

Ik maakte zelfs per ongeluk een silhouet van een poes op de wand.

Daarbij ontzie ik mijzelf niet. Ik was helemaal kapot toen het karwei geklaard was.

Dit was overigens nog niks vergeleken bij wat er later met deze vinger gebeurde.

Ondertussen pakte mijn man dit cadeautje uit dat al een jaar in de schuur stond:

En maakte ze schoon, want ze kwamen zó uit de vloer van een oude Bourgondische boerderij, met cementresten en al.

In diezelfde week arriveerden de kastknopjes.

Schone tegels netjes opgestapeld in de hal

En op de oprit een tegelzaagmachine.

Het leggen van de tegels was een crime want geen tegel was gelijk qua dikte of grootte. Gelukkig kwam familie te hulp.

De oude tegels hebben we maar laten liggen en eroverheen getegeld, ze waren er met geen mogelijkheid uit te krijgen.

Toen het eenmaal lag mocht je er een paar dagen niet overheen lopen. 

Dat gaf binnenshuis wat logistieke problemen want zo´n beetje alle ruimtes in ons huis kunnen alleen via de keuken bereikt worden, maar wij hebben een huis vol verrassingen en daardoor zijn er ook alternatieve routes mogelijk, die hooguit wat avontuurlijker zijn wanneer je er 's nachts uit moet.

Toen nog de wanden sauzen, want deze zaken moesten klaar zijn wanneer de keukenkasten arriveerden.

Omdat wij over de gehele linie voor kwaliteit gingen, hebben wij verf van Farrow & Ball gekozen. Op de wanden zit 208: Ringwold Ground.

Misschien vraag je je inmiddels af: tegen die tijd was je al weken bezig, hoe deed je dat met koken en afwassen? Nou, daarvoor is gelukkig een mooie oplossing voorhanden: de bijkeuken. Waarin een klein maar compleet keukenblokje aanwezig is.

Mijn tijdelijke keuken

 

We konden ons dus prima redden en ik moet eerlijk zeggen dat ik me aan alles in de oude keuken zó ergerde, dat dit kleine hokje al een verbetering was. Meer dan een maand heb ik hier gekookt en afgewassen.

Toen kwam het moment waarop de speciaal op maat gemaakte keukenonderdelen arriveerden.

Een heleboel planken waarvan ik toen nog geen idee had waarvoor ze dienden

Geen haastig aan elkaar geschroefd MDF maar Echt Hout.

Zo zaten de twee delen van het aanrecht aan elkaar.

Toen het een en ander opgehangen was, begon het al een heel klein beetje ergens op te lijken.

Kwaliteit: alle kastjes ook van binnen geverfd. Niks geen MDF, dit is allemaal Echt Hout. 

Je zult wel denken: maar die muren, die moesten toch nog glad? Maar dat hoefde gelukkig niet overal.

Want in dezelfde kleur geverfd kwamen rondom lambrizeringen. Lage aan de ene kant...

En hoge aan de andere kant.

 

Over de kleur van de keuken is nog heel wat te doen geweest. Want ook deze kleur is van Farrow & Ball, Stone White nr. 11. Een prachtige ouderwetse grijsgroene kleur, die plotseling - laten we zeggen, zo vlak voor wij met de keuken wilden gaan beginnen - niet meer leverbaar was.

Er brak een lichtelijk soort paniek uit, er werd op Ebay en Marktplaats gezocht, we gingen op zoek naar alternatieven (maar overwogen geen moment de kleur te laten namaken, omdat we wisten dat het - doordat Farrow & Ball gebruikmaakt van een hoge concentratie natuurlijke pigmenten - wel zou afwijken) en kwamen er na een mailtje aan F&B zelf (de meest logische dingen schieten immers pas op het allerlaatst te binnen) achter dat je oude kleuren die niet meer in de winkel liggen, gewoon bij de fabriek in Engeland kunt nabestellen.

Een flinke porseleinen spoelbak, zodat je tegelijk een vuil glas in de gootsteen kwijt kunt én de fluitketel kunt vullen. En een hele mooie kraan.

En omdat er toch een stukje aanrecht over was toen het gat ervoor uitgezaagd was, een mooie afdekplaat daarvan gemaakt, omdat het vast wel eens zal voorkomen dat je tijdelijk even wat meer werkruimte nodig hebt. 

Bij de kookhoek wilden we graag echte witjes aan de muur. 13 x 13 en net zo ongelijk als de vloertegels, want handgemaakt. Maar dat vinden wij juist charmant!

En toen die gezet waren en gevoegd, zag dat er zo uit. Mooi hè! De afzuigkap is op deze foto ook al in de schouw gemonteerd.

In een grijs verleden had ik nog eens geschreven dat ik een leuk kastje had gekocht voor in mijn toekomstige keuken.

Dat hebben we in dezelfde kleur geverfd en hangt nu op een plek waar het (uiteraard, want bij ons wordt niets aan het toeval overgelaten) precies past.

Het aanrecht is van eikenhout en lijkt onbehandeld, maar het is ultramat gelakt, zodat je er zonder zorgen op kunt knoeien.

Ik wilde, om het ruimtelijk te houden,  geen bovenkastjes, maar aan beide zijden van de keuken een plank. Op deze heb ik mijn theepotten gezet.

En zo ziet het eruit vanaf de zijkant. Mooi he!

En het mooiste heb ik voor het laatst bewaard, de hoek met mijn prachtige fornuis. Jarenlang gedroomd van (en gespaard voor) zo'n prachtige range cooker. Vijf pitten (één voor de wok), twee grote ovens (in de rechtse kan ik acht pizza's tegelijk bakken, mocht dat ooit nodig zijn), en een grill.

Bij daglicht, mooi vouwgordijn erbij gemaakt

Kijkje naar binnen bij avond. Gezellig hè!

Zo blij met mijn fijne keuken!