Dieren en beestjes

Dieren in mijn tuin vind ik niet erg, beestjes wel.
Anderhalve week geleden nog werd ik in mijn gezicht gestoken door een boze wesp, vlak bij mijn oog nota bene, waarna de boel meteen tot halverwege mijn wang opzwol - ik zag eruit alsof ik een stomp in mijn gezicht had gekregen.
Oorzaak was een wespennest in een van onze vogelhuisjes vlak naast het terras, en ik die van nabij een kijkje wou nemen om zodoende een oplossing te bedenken hoe ik het daar weg kon halen. Mijn aanwezigheid alleen al wekte zo veel wespenwoede, dat ik onmiddellijk tot aartsvijand bestempeld werd.
Ik deed niks!

De volgende ochtend waren ze nog steeds boos en kwam mijn dochter plotseling gillend naar binnen gerend - een van de wespen had haar in haar rug gestoken. Toen ik haar jurk na afloop weer over haar hoofd aantrok, bleek dat de wesp al die tijd in haar jurk had gezeten en dus weer klaar stond om toe te steken, een angstig momentje dat eindigde met een gesneuvelde wesp.

Het wespennest hebben we uiteindelijk 's avonds laat een keer weggehaald, toen de wespen sliepen. Het hele vogelhuisje in een emmer water en een zware steen erbovenop, twee dagen later eens kijken of de hele boel inmiddels verdronken was.

Maar als je dan ziet wat een prachtig kunstwerkje van de natuur zo'n nest is, bekruipt je toch wel het onaangename gevoel dat je iets heel bijzonders hebt kapotgemaakt...

Waar we er ook heel veel van in de tuin hebben zijn muizen. Onze katten vangen er gemiddeld twee per dag, de aanvoer is blijkbaar vrij constant en mij hoor je er niet over klagen. Nou ja, dat ze ze steeds keurig op het terras neerleggen vind ik wat minder (ik heb ze gelukkig kunnen afleren de buit mee naar binnen te nemen), maar ik ben allang blij dat ze hun energie aan muizen verspillen en niet aan vogeltjes, want dat is echt tegen de regels hier, vogels vangen.

Het mooie is dat wanneer één poes een muis vangt, deze voor algemeen gebruik bestemd is. De twee anderen wachten keurig op hun beurt tot de eerste poes klaar is met spelen, waarna een ander het overneemt en even met de muis gaat spelen, en uiteindelijk doet nummer drie nog een duit in het zakje.

 

Behalve ongedierte als wespen en muizen waren er ook nog de honderden beestjes die ik op een morgen aantrof op de tuintafel. Kleine grijze beestjes, die ik er eerst (hoe naïef) met een borstel afveegde, maar die daarna via mijn benen (!) terug naar boven begonnen te kruipen.
Toen bood een keteltje kokend water de oplossing. Sorry beestjes, maar van jullie soort moet ik niets hebben. Uren later voelde ik nog de (denkbeeldige)  kriebels op mijn benen, mijn rug en in mijn haar. Brrr!

En ja, ik weet 't, ik woon praktisch op het platteland (een straat achter ons houdt het dorp op) maar dat betekent niet automatisch dat ik dol ben op kruipend gedierte. Toen ik dan ook een groene specht in de appelboom zag zitten, was ik heel blij, want deze staat bekend om zijn voorkeur voor mieren. En daar zitten er heel wat van, in mijn gras!

(Ik heb er een foto van, van die specht in de appelboom, maar je ziet alleen maar groen, en waar de bladeren ophouden en de specht begint is onmogelijk te zien)

Verder nog steeds de mol, muizen en luizen in het kippenhok, handpalmformaat huisspinnen in de kelder, engerlingen in de composthoop (reden waarom ik de kippen er zo nu en dan laat scharrelen) en een miljoenpoot zo dik als mijn pink in de sla, nou, dank je de koekoek.

Nee, dan dit soort beestjes! Hier kun je er nooit genoeg van hebben.

Kermit