Ook wilde katten - weliswaar niet om te aaien, maar toch wel om te bewonderen - vind ik prachtig.
Gisteren waren we in de dierentuin in Amersfoort, een dierentuin met een vrij uitgebreid scala aan katachtigen. Aan de ene kant vind ik het zielig, want de hokken en nagebouwde habitat waarin ze wonen, zijn natuurlijk krankzinnig klein vergeleken met hun territorium in het wild, maar het is nu eenmaal een droevig feit dat een heleboel wilde dieren op deze planeet helemaal geen ruimte meer geboden wordt - zelfs al staat er een hek om hun leefgebied heen met een bordje "reservaat" erop, dan nog zijn ze niet veilig voor stropers. Om hun vacht, hun slagtanden, hoorns, weet ik allemaal wat voor geneeskrachtige (maar vooral: grof geld opleverende) onderdelen van hun lichaam.
In Amersfoort wonen Siberische tijgers (oranje én witte!), lynxen, leeuwen, jachtluipaarden, een Perzische panter en Geoffroy's katten. En wat nu de belangrijkste reden van ons bezoek aan de dierentuin was: de Siberische tijgers hebben jonkies! Eergisteren mocht het drietal voor het eerst naar buiten, twee en een halve maand oud. Ze zijn zo enorm schattig! Ik besefte dat ik nooit eerder jonge tijgertjes in het echt heb gezien, dus ik genoot met volle teugen, ook al werd ik zowat platgeperst en doof geschreeuwd door de andere bezoekers.
De tijgerwelpen - drie jongens - waren nu al groter dan onze Brits korthaar, die een meer dan forse huiskat is. Aanvankelijk lagen ze nog wat te soezen:
 |
| Aaaaaah |
 |
| Moeder Angara met haar drie zoons |
Wat schattig hè!
Rond drie uur 's middags was het de bedoeling dat de welpen weer naar binnen gingen, zodat de vader weer rond kon lopen. Vader mag nog niet bij de jongen, dat is te gevaarlijk. Echter, moeder ging naar binnen en de jonkies kropen buiten bij elkaar en gingen liggen slapen.
De verzorgers lieten moeder daarop weer naar buiten in de hoop dat ze haar kinderen ging ophalen, maar moeder keek even en dacht kennelijk: Ze liggen daar wel best, en maakte geen aanstalten.
Weer moeder naar binnen gelokt, en toen hebben de oppasssers de kleine tijgers opgetild en naar binnen gebracht, waarna vader eindelijk naar buiten kon.
Vader Ilya is een van de mooiste en grootste Siberische tijgers die ik ken, hij is mijn favoriete dierentuindier. Enorm groot en imposant, bij hem vergeleken is koning Leeuw maar een scharminkeltje.
Op deze webcams zijn tussen drie uur 's middags en tien uur 's morgens de welpen met hun moeder te zien.
 |
| Euraziatische lynx |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten