Niet te hard van stapel lopen, het is nog maar februari!

Al vier dagen op rij lijkt het een klein beetje lente, vrijdag en zaterdag was het bijna warm met meer dan 10 graden, nauwelijks wind en volop zon, en zie je dan maar eens in te houden in de tuin!

De rommelige wintertuin, met een heerlijk zonnetje

Gelukkig viel er heus het nodige te doen. Want eigenlijk is december de enige maand waarin er echt niets te doen is in de tuin.
Zo ben ik bezig geweest met compost strooien.
Daar hielpen de kippen me fijn bij, ik kiepte de kruiwagen leeg en de dames zorgden voor een egale verspreiding. Ze waren blij dat ze na maanden verplicht binnenzitten eindelijk weer buiten mochten rondscharrelen!

Moestuin met compost, kippen waren elders in de tuin bezig dus die staan er niet op

Verder heb ik hier en daar wat dode stengels weggehaald, eenjarige zomerbloeiers die toch niet terugkomen, bloemschermen van de Annabelles, dat soort dingen. Niet te veel, want het is nog maar februari en het weer kan altijd weer omslaan!

En de appelboom gesnoeid, de afgelopen weken, in etappes omdat ik de takkenschaar niet zo lang hoog kan houden.

En dan blijven er altijd wel een paar losse takken in de boom hangen, die ik er met geen mogelijkheid uit krijg

Een deel van de takken ging in huis in vazen

De rest op een stapel, voor als in maart de gemeente het groenafval komt ophalen. Poef zit er alvast bij, want met takken kun je als klein poesje zo fijn spelen!

Toen vond ik zowaar de eerste krokus tussen het mos!

En de eerste aarzelende blaadjes van de dotterbloem!

We moesten ook de klimopboog nog terug op zijn plek krijgen, die was laatst ingestort toen er een pak sneeuw op gevallen was.

We kunnen weer onder het boogje door. Alleen de bovenkant ziet er nog een beetje ingestort uit.

Dat viel niet mee, want de vorige bewoners hadden hem kennelijk ooit vastgemaakt aan de appelboom, en die bevestiging was geknapt. Erg veel stevigheid heeft de boog niet van zichzelf, maar we kregen het voor elkaar.

Toen mijn man toch in die hoek bezig was, besloot hij de (eveneens) met klimop overdekte put eens wat meer zichtbaar te maken.

De achterkant van de put, voor het eerst zichtbaar. Aan de voorkant (zichtkant) hebben we de klimop aan de zijwand laten zitten en alleen de bovenkant kaal gemaakt.

Niet dat ik nou zo van putten houd (ik moet er niet aan denken om er zo'n kitscherig Vrouw Holle-dakje boven te hebben) maar ik vind het best bijzonder, niet iedereen heeft een echt werkende put in zijn achtertuin. In onze kelder staat een pomp, en onze wasmachine draait op bronwater uit de waterader onder ons huis.

Ook de oude handpomp is nu veel beter zichtbaar

De vorige bewoners hadden in dat verloren hoekje heel wat puin achtergelaten... ongelooflijk toch hè.

 

Nauwelijks verschil, en toch het gevoel dat ik eindelijk weer eens wat aan de tuin heb gedaan, fijn!