Een tuin vol... beestjes

Behalve planten en bloemen kom ik in mijn tuin ook erg veel beestjes tegen.
Een aantal daarvan verwelkom ik met open armen, zoals de witte kater van de buren, die het inmiddels aardig kan vinden met onze eigen poezen.

Mijnheer de Wit van de overkant

Ook de vogels zijn van harte welkom. Ik zie behalve het standaardrepertoire van merel, vink, kool- en pimpelmees, duif, roodborst en mus ook bijzonderder vogeltjes zoals de groene specht, kneu, zwarte roodstaart, staartmees, witte kwikstaart en fitis. Verder de heggenmus, tortelduifjes en geregeld kauwtjes en kraaien. Ook vliegen er veel roofvogels boven mijn tuin: buizerds, torenvalken, een keer een wouw en de sperwer jaagt in onze tuin op het kleine gevogelte.

Duiven kijken altijd zo dom

Van de winter zat er een pimpelmees in het huisje bij de pergola

De groene specht eet de mieren uit mijn gazon, fijn!

Een heggenmusje was uit het nest gevallen (ik weet 't, zo'n jonkie oppakken is niet goed, maar als ik het niet deed, deden onze katten het wel)

Heel erg welkom zijn daarnaast de bijen, voor wie ik zorg dat er van zo vroeg mogelijk in eht voorjaar tot zo laat mogelijk in het najaar geschikte bloemen in mijn tuin staan. Hiervan profiteren ook de hommels, die net zo belangrijk zijn voor de bestuiving. Eveneens welkom zijn zweefvliegjes, libellen, juffers, schaatsenrijdertjes, en natuurlijk vlinders.

Oregano: bijen magneet

Twee hommeltjes op een zonnebloem

Gehakkelde Aurelia op de Buddleja

Landkaartvlinder op de oregano bij de vijver

Een distelvlinder op de Buddleja

En een dagpauwoog. Heerlijke struik, de buddleja!

Kleine vos op de Agastache

Citroenvlinder (man) op de prikneus

Citroenvlinder (vrouw) op de Buddleja

Boomblauwtje op de munt (en een zweefvlieg)

Groene glazenmaker, als je lief voor ze bent zijn ze heel tam

Ook de pyjamawants woont in onze tuin

Deze flinke sprinkhaan zat op het blad van de Annabelle. 10 cm groot!

Minder blij was ik deze zomer met de enorme aantallen wespen. Ze hebben van onze houten tuintafel de bovenste laag afgeschraapt, waardoor ik vermoed dat ze ergens in de buurt een nest hebben gebouwd. Niet in onze tuin (ik kan althans niets vinden) maar wel in de directe omgeving.

Vorig jaar zat er wel een wespennest in onze tuin. Ik doe het niet graag, dieren doodmaken, maar dit was vlak bij het terras en mijn dochter en ik waren allebei al een keer gestoken, ze waren heel agressief.

Evenmin ben ik blij met de rozenkevers. In groten getale zag ik ze afgelopen voorjaar uit de grond kruipen, volgend jaar ga ik dus aaltjes bestellen, deze vreten de emelten aan. Rozenkevers zijn prachtig om te zien maar ze leven op een dieet van rozenknoppen, en dat heeft me al heel wat rozen gekost! Gelukkig zijn ze traag en gemakkelijk te vangen, dus zodra ik er een zie pak ik hem uit de roos en daarna gaat hij onder mijn schoen.

Ook wel genaamd "Johanneskever"Het lijkt een miniatuur-meikever.  Grootte is ongeveer 8-12 mm.

Met rupsen heb ik een haat-liefdeverhouding. Natuurlijk, ze vreten mijn planten en groente op, maar het worden wel vlinders! Voor ik rupsen weghaal zoek ik dan ook meestal eerst op wat voor vlinder het gaat worden, en als dat een bijzondere of zeldzame is moet ik mezelf maar vermannen.
Doodmaken doe ik nooit, hooguit zet ik ze elders (buiten mijn tuin) op een geschikte waardplant uit.

Zelfs deze heb ik niet doodgemaakt, een eikenprocessierups. Ik heb hem een heel eind van huis in de struiken gezet.

Slakken vind ik minder leuk. Mijn kippen lustten ze graag maar een mysterieuze ziekte heeft aan het begin van de zomer al mijn kippen het leven gekost. Nu moet ik gevonden slakken dus zelf opruimen. Deels doe ik dat met (ecovriendelijke) slakkenkorrels, maar als ik zo'n grote knoepert vind, zet ik hem ver van huis in de natuur, hopend dat hij de weg terug niet kan vinden.

Deze gezellige dikzak woont nu een eindje verderop, ver van mijn tuin.

Een paar jaar geleden had ik een woelmuis in mijn tuin, kennelijk verdwijnen die ook weer na een tijdje, of misschien hebben de poezen hem te pakken gekregen. Ik klop het af, maar ik heb al een tijdje geen gangen of bergjes meer gezien in de tuin.

Een van de gehate gaten

Een dier dat ik écht niet in mijn tuin wil hebben is de grote witte hond van die mevrouw die altijd langs onze tuin loopt om hem uit te laten. Die mevrouw doet haar hond namelijk niet aan de lijn en de hond trekt zich niets aan haar geroep of van heggen of hekjes, en geeft er de voorkeur aan zich onder te dompelen in onze vijver. Hij buigt met zijn dikke lijf de nieuwe beuken van de heg opzij, loopt mijn bloemperken omver en wandelt doodgemoedereerd mijn vijver in, waar hij met geen mogelijkheid uit te krijgen is, behalve uit vrije wil, en tegen die tijd is het normaliter zo heldere water modderig en troebel, en mijn vissen, een hartinfarct nabij, laten zich wekenlang niet zien.
Pas sinds mijn man er een keer op boze toon wat van had gezegd (mijn boze toon maakte kennelijk te weinig indruk) houdt de eigenaresse haar witte lobbes (meestal) aangelijnd.

En nu we het over de vijver hebben: de reiger is ook niet welkom in mijn tuin! Ik had vijf koi, deze hebben gelukkig een heel regiment jongen geproduceerd, want de reiger heeft alle volwassen koi eruit gevreten. Nu moet ik jaren wachten voor hun kroost weer dat formaat heeft.

Allemaal jonge vissen (de kriskras lopende lijnen zijn er vanwege die reiger)

De kikkertjes, een eventuele pad en onze bijzondere alpenwatersalamander zijn vanzelf-gekomen aanwinsten van onze vijver die ik heel hartelijk welkom heet in onze tuin.

Een van onze mooie groene kikkers

Onze alpenwatersalamander. Je kunt het op deze foto niet zien, maar hij heeft een helderrood buikje.