Juni: Rozen!

Het is juni en daarom gaat het vandaag over rozen. Keurig op 1 juni gingen ze allemaal bloeien. En dankzij het vochtige, warme weer was dat niet, zoals andere jaren, een enkele bloem per struik, maar alles meteen in volle glorie. Zo prachtig en overvloedig heb ik mijn rozen nog nooit eerder gezien.

Dit is een nieuwe roos aan het firmament: Kathryn Morley. Ik heb hem vorige herfst geplant en had de bloemen alleen nog maar op een plaatje gezien. Ik was niet bepaald teleurgesteld toen ik de eerste roos zag!

's Middags in de halfschaduw maar daar heeft Kathryn geen last van.

Dit is Miss Alice, een kleine roos met zilverroze bloemen. Ik ga haar dit jaar een andere plek geven omdat we een pad gaan aanleggen, ze komt dan ook wat meer in het zicht te staan.

Acropolis is een roos met naar roze uitlopende bloemblaadjes, heel erg mooi.

Dit is de geurige Moody Blue, een roos met een blauwige zweem en een heerlijke geur.

Zo was hij in de knop, een tint donkerder.

Dit is de eerste bloei van een piepklein stamroosje dat bij de supermarkt (of all places) vandaan komt. Erg mooi!

Van deze prachtige geurige roos heb ik nog steeds niet ontdekt hoe hij heet. Voorlopig blijf ik eraan refereren als NN.

NN begint roze en vervaagt langzamerhand naar roomwit. De geur doet aan citrus denken.

Met deze roos ben ik extreem blij, het is A Shropshire Lad, een Engelse roos. Vorig jaar heeft hij niet gebloeid omdat een of ander beest (waarschijnlijk de rozenkever) de knoppen eraf had gevreten.

Het piepkleine stamroosje was er ook in het rood en in het roze. De roze bloeit nog niet, vandaar dat daar geen foto van is, en de rode paste nergens in de borders, dus die staat in een mand op het terras.

Een van mijn favorieten: de grote, geurige Brother Cadfael. Hier nog half in knop.

Een dag of twee later ging hij open. Hij doet denken aan een flinke pioenroos.

Helemaal open is hij groter dan mijn handpalm.

Katharina Zeimet geeft trosjes witte roosjes, die zo heerlijk ruiken dat ik er wel een parfum van zou willen hebben. Ik vind het net-niet-roomwitte mooi combineren met de Nepeta die er (niet toevallig) naast staat.

Ze bloeit twee of drie keer per jaar, en geeft dan wel honderd roosjes tegelijk.

Een andere kleine witte roos is Kent, een zeer sterke struik die zo'n 50-60 centimeter hoog wordt en van juni tot diep in de herfst bloeit.

Deze mooie roos staat in mijn dochters tuin: Mary Rose.

Door het warme, natte weer kwamen alle knoppen tegelijk uit.

En dat leidde tot dit soort oogstrelende plaatjes.

Eind vorig jaar hebben we meerdere rozen gekocht, die we nog niet in bloei hadden gezien. Deze was daar ook één van: Queen Elizabeth. De knop was al mooi.

En toen ze open ging bleek het een grote, open roos te zijn, heerlijk voor de bijtjes en hommels. En ook deze geurt goed.

Kijk eens hoe mooi als ze open is. Ik vind gevulde rozen prachtig, maar sla een niet-gevulde niet af hoor.

Dit is de knalroze roos, een cadeau van oma, jaren terug, dus ondanks de felle kleur erg dierbaar.

En dat felle roze komt goed tot zijn recht te midden van het groen.

De rode roos tegen de gevel begon ook enthousiast te bloeien. Helaas is het me nog nooit gelukt om de fluwelige, intens rode kleur goed op een foto te vangen.

De stamroos van vorig jaar: Leonardo da Vinci. Hij heeft tijdelijk een extra stok omdat de wind zo'n vat kreeg op zijn volle kruin.

Een van mijn allermooiste rozen: de klimmer "Desprez à Fleur Jaune". De naam alleen al. Deze bloeide al in mei en stopte toen even, maar inmiddels zit hij vol knoppen, die allemaal op uitbarsten staan. Als de rozenkevers van de knoppen afblijven zou het kunnen zijn dat ik er tegen die tijd een special aan wijd.

Nog zo'n prachtige roos, zoals veel van mijn favorieten afkomstig uit de Engelse kwekerij van David Austin: Mary Magdalene. Zacht perzik/abrikoos van kleur, felheid is afhankelijk van het weer; toen het zo vaak regende waren de bloemen bijna crèmekleurig, de laatste tijd (het heeft al een week niet geregend) zijn ze zowat oranje.

Kijk eens hoe dat kleurt in het gouden avondlicht!

En met die lavendels er (niet toevallig) omheen komt de kleur helemaal prachtig uit.

Sinds kort ondersteund door een obelisk: de Eden Rose ofwel Pierre de Ronsard. Een uitzonderlijk mooie roos, bol van vorm en met bloemblaadjes die aan de buitenkant groenig wit zijn en in het midden roze.

Er zitten nog maar twee bloemen aan maar het is nu al mooi, zeker in combinatie met de vingerhoedjes.

De extreem geurige gele roos die er al stond toen we dit huis kochten, zit vol knoppen, meer dan andere jaren.

Dit heb ik echt nog nooit meegemaakt.

En hoewel ik eerst nogal sceptisch was bij het idee van een gele roos, ben ik inmiddels helemaal om. Ik vind ze prachtig!

In het perkje ervoor staat de fluwelig bordeauxrode Munstead Wood, wederom een van David Austin.

Ook hier moeite om de prachtige kleur goed op de foto te krijgen, maar de bloemvorm maakt veel goed.

Met het avondlicht erop zie je pas echt hoe prachtig deze roos is. Een blikvanger!

Marie Curie is een van de rozen die we vorige zomer nieuw hebben gekocht, al zou je dat niet zeggen want de struik is al flink gegroeid en zit, net als de andere rozen, vol bloemen en knoppen.

De bloemen zijn abrikooskleurig in het midden en roze aan de randen.

Omdat ik dankzij onze grote oude gele roos gecharmeerd was geraakt van geel, heb ik vorig jaar The Pilgrim als stamroos gekocht. Te midden van de overige blauwe, roze en lila bloemen trekt hij alle aandacht naar zich toe.

En doordat hij op stam staat, bloeien al zijn rozen op neushoogte, wat erg praktisch is omdat hij langs het pad staat en bovendien heerlijk geurt.

Dit is mijn nieuwste aanwinst, gekocht tijdens de rozenmarkt in Horstmar, waar we net als vorig jaar weer naartoe zijn geweest: Rose von Münster. Een roos van regionale faam dus.

En zo is hij als hij open is. Echt een aanwinst. Prachtig. En geurig, natuurlijk, want ik ben altijd een beetje teleurgesteld in rozen die niet geuren.

Deze roos heb ik voor mijn verjaardag gekregen, eentje die al langere tijd op mijn verlanglijstje stond: Abraham Darby. Wederom een roos van Engelse oorsprong. Grote, zware, gevulde bloemen (de steeltjes zijn nu nog wat dun dus ze hangen een beetje), perzikkleurig met een roze blos, en een heerlijke citrusgeur. Dat ze hem als stamroos verkochten was wat mij betreft twee vliegen in één klap want ik wilde deze roos én ik wilde nog een stamroos bij het trapje naar het gazon, en dat werd dus deze.

De intense kleur van de bloemen wordt nog versterkt als de zon erop schijnt.

Deze probeert 's avonds de laatste zonnestraal te pakken te krijgen.

En zo ziet hij eruit vanaf de andere kant, met de gele roos op de achtergrond. Erg blij met deze roos!