Plantenspecial: Akelei

Zoals elk jaar rond deze tijd weer een bijdrage geheel gewijd aan de Akelei. Latijnse naam Aquilegia, in het Engels liefkozend Columbine genoemd, Ancolie in het Frans en Akeleje in het Deens.

Ik heb heel veel akeleien in mijn tuin. Veel te veel, eigenlijk. Een nette tuinier zou zeggen: rommelig veel. Maar ik heb gelukkig een natuurlijke tuin en ik kan akeleien nu eenmaal niet weerstaan, ik vind ze zó ontzettend mooi!
Laat ik mijn bewondering voor deze bloem onder woorden proberen te brengen.

Ik zal bij het begin beginnen. Op een dag zie je overal in de tuin kleine grijsgroene blaadjes uit de grond komen. Elegant van snit, met afgeronde lobben. Prachtig, en nog geen centimeter groot. Het eerste jaar doet zo'n plantje niets dan blad en wortels vormen. Dat blad alleen al is mooi genoeg om van te genieten. Net als bij vrouwenmantel blijven ook op akeleiblad regen- en dauwdruppels prachtig liggen. Het vormt een mooi grijsgroen bolletje, dat zelfs zonder bloemen niet misstaat in de border.

Parels van dauw op het mooie blad

Als het aan het eind van het seizoen koud wordt, sterft alles wat boven de grond is, af. Maar dat is slechts de stilte voor de storm. Want in het tweede jaar doet de akelei pas waarvoor hij op de wereld is gekomen: bloeien!

Zodra het een beetje lente wordt (ik maakte deze foto al op 6 maart, toen alleen de sneeuwklokjes nog maar bloeiden) komt het tweedejaars blad, groot en sterk nu door het goed ontwikkelde wortelgestel, boven de aarde uit.

En dan gaat het snel. Met het rijzen van de temperatuur komt ook de plant tot volle wasdom.

Een maand later

En dan, op een dag in mei, verschijnt de eerste bloem. De oudste akelei gewoonlijk als eerste (het lijken in eerste instantie tweejarigen, maar na het tweede jaar komen ze doorgaans gewoon terug), en dan barst het los.
Geniet mee van de schoonheid van de akeleien!