Naast ons huis ligt een stuk grond, eigenlijk een halve kavel omdat er ooit een doodlopend wegje door een onbebouwd grondstuk is aangelegd naar de paar huizen boven op de heuvel. Er groeide gras en er stond een boom.
Het diende vooral als gemakkelijke (gedoogde) parkeerplaats voor bewoners en bezoek.
 |
| Zo was het. Niks mis mee, zolang die conifeerhaag althans het zicht erop wegnam vanuit huis (want op deze foto staat maar één auto, maar in het weekend stond het vaak vol tot helemaal rechts op de foto. |
Toen wij echter de oude, aan de huiskant kaal geworden, conifeerhaag verwijderd hadden, bleken de geparkeerde auto's toch wel heel dicht onder ons raam te staan. Die lelijke haag was weg, maar ons uitzicht was er niet bepaald beter op geworden en de nieuwe beukenhaag die we hadden geplant, zou nog wel wat jaartjes nodig hebben voor die de auto's aan het zicht zou onttrekken.
 |
| Tja daar kijk je natuurlijk de eerste jaren dwars doorheen. |
Toen de auto's die op het landje geparkeerd werden steeds lukraker werden neergesmeten en we soms een heel weekend lang op een bouwvakkersbusje met een betonmolen uitkeken, besloten we toch eens bij de gemeente te informeren.
 |
| Een lukraak op het veldje neergesmeten bouwvakkersbus, mét betonmolen. |
Tot licht ongenoegen van sommige buren, die wel erg gesteld waren op hun extra parkeerplekje (iedereen in de straat heeft een oprit waar minstens twee auto's op passen, maar goed) hebben wij vorig jaar het stuk kunnen afbakenen met een hekje, zodat we het te zijner tijd bij onze tuin konden trekken.
 |
| Het is een mooi en flink stuk grond. |
Dat moment was dan deze week eindelijk aangebroken. Terwijl mijn man de gehuurde graafmachine in ontvangst nam, haalde ik bij de kweker onze 120 gereserveerde beuken op voor de haag die ons nieuwe grondgebied zou gaan afbakenen.
 |
| Het graven van de greppel voor de beukhaag. |
 |
| Een kofferbak vol beukjes |
De dagen ervoor was ik bezig geweest met nauwkeurig meten en tekenen, om te bepalen waar de borders, de paden en de vijver moesten komen. Mijn man wil al heel lang een grote vijver (we hebben nu zo'n plastic bak met wat visjes) en daar was dat nieuwe stuk grond natuurlijk bij uitstek geschikt voor.
Na het meten en tekenen heb ik met de grasmaaier de lijnen aangegeven (dat leek me beter werkbaar dan met de graafmachine rondom piketpaaltjes mikken) en toen kon het karwei beginnen.
 |
| De gemaaide cirkel van gras geeft aan waar de vijver moet komen. |
En wat was ik blij, dat het precies dit weekend was. Want eigenlijk hadden we er vorig weekend al aan willen beginnen maar toen regende het 48 uur lang pijpenstelen, terwijl het momenteel stralend helder is met een graad of vijftien.
 |
| Daar is de vijver dan. Grofweg. |
 |
| En toen moesten die 120 beuken de grond nog snel in, want de wortels kunnen niet te lang bloot liggen. |
 |
| Na anderhalve dag stonden de 120 nieuwe beuken keurig in het gelid. Nu die 100 andere nog, verhuizing van de gehele reeds bestaande haag die nu nog tussen beide grondstukken in staat. |
En tja, waar gehakt wordt vallen spaanders... dat vind ik altijd moeilijk hoor, door dit soort rommel en beschadigingen heen kijken.
 |
| Het gras kapotgereden en overal bergen zand en aarde. Ik hoop dat dit snel weer egaal groen wordt! |
Op het moment van schrijven is het project nog niet klaar, maar daar komt de komende dagen hopelijk verandering in.
En dan kan het echte werk beginnen: vijver aanleggen en borders beplanten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten