Maart!

First and foremost my apologies to my foreign readers: I've decided to write in Dutch again. The majority of my regular readers has Dutch as their first language. If you're reading my blog on a computer (not on a smart phone) there's a translate button on the right. 

Woensdag was het zover: maart! Wat heerlijk altijd om eindelijk die donkere wintermaanden vaarwel te kunnen zeggen. De dagen zijn intussen ook beduidend langer, pas na zessen hoeven de lampen aan en 's morgens vroeg is het gewoon licht als je de luiken opendoet. 

En toen werd het weekend en ging de zon schijnen, zaterdag werd het maar liefst 15 graden! Nou dat was natuurlijk uitstekend weer om eindelijk eens in de tuin aan de slag te gaan. 

Eindelijk, de zon schijnt! Maar wat een rommel van oude grijze vergane planten...

En wat is er ontzettend veel te doen! Mijn tuin zag er na drie maanden winter niet uit. Een chaos van dode planten en bladeren, met uit hun krachten gegroeide rozen en vlinderstruiken die door het gewicht van de sneeuw door hun hoeven waren gegaan. 

Ik ben niet zo iemand die voor de winter alles kaal maakt en opruimt. Ik doe vanaf eind oktober, begin november helemaal niets meer in mijn tuin, laat oude plantendelen altijd de hele winter zitten omdat daar diertjes in overwinteren. 

Anderhalve dag later, veel oud spul al weggehaald. De vlinderstruiken rechts heb ik vanmiddag gekortwiekt. De forsythia (links) doe ik natuurlijk pas na de bloei.

Maar nu het maart is geworden, de dagen langer worden, het zonlicht warmer, de krokussen en sneeuwklokjes in bloei komen, de vogels het hoogste lied zingen en de eerste bijen en hommels al rondvliegen, komt er een soort opruimwoede over mij heen: al dat oude spul moet weg! Ruimte maken voor het nieuwe tuinjaar!

Overal in het gras staan krokussen

In allerlei kleurtjes

's Morgens nog dicht

Maar open zodra de zon erop schijnt

Zo veel kleur meteen al in de tuin!

De lichtpaarse vind ik het mooist, vandaar nog een foto van een ander stelletje

Natuurlijk sneeuwklokjes overal, de echte lentebodes

Blauwe druifjes beginnen ook al op te komen

Bij sommige is het bloemetje al zichtbaar!

Dwergsering begint al blad te krijgen

Flox komt al boven de grond

Gebroken hartje ook

En de akeleien

Van mijn moeder kreeg ik nog een witte flox, daar zaten een paar sneeuwklokjes bij als verstekeling.

Spireablad begint al uit te komen

Bolprimula's hebben al bloemknoppen.

Galanthus Flore peno heeft mooie dubbele bloemetjes

Mooi hè

Geloof het of niet: zelfs de pioen komt al op!

Longkruid bloeit ook al

Poedie zit mooi te wezen op het bankje bij het gazon vol krokussen

In deze manden zitten bollen, daaroverheen had ik viooltjes geplant, anders was het zo saai en kaal, maar die kunnen er intussen bijna uit want de bollen komen al flink op.

Madeliefje in het gras

Zo komt het dat ik in drie dagen tijd alle rozen heb gesnoeid (en niet zo zuinig ook), de vlinderstruiken heb gekortwiekt (misschien wat aan de vroege kant, maar ik verwacht geen vorst meer), en inmiddels ruim de helft van het oude spul (floxen, agastache, anemonen, hortensiabloemschermen enz.) heb weggehaald.

Ik zit op ongeveer een zak per dag...

Oud blad in de borders laat ik nog wel even liggen, daaronder krioelt nog heel wat gedierte, en 's nachts is het toch nog wel erg koud soms.

Daar kunnen lekker beestjes tussen schuilen. De narcissen groeien er wel doorheen!

Het is bijna niet te beschrijven wat een heerlijk gevoel het geeft om eindelijk weer in de tuin te kunnen werken na drie maanden verplicht binnen zitten. Natuurlijk had ik mezelf wel wat karweitjes toebedeeld om de wintermaanden door te komen, wat naai- en opruimwerk, maar daaraan beleef ik niet half zoveel plezier als aan tuinieren. 

Wat altijd wel leuk is in de winter is ontwerpen maken voor het nieuwe jaar. En omdat we er vorig jaar een stuk van 300 vierkante meter bij hebben getrokken, kon ik me heerlijk uitleven in het ontwerpen van een van de borders voor dat nieuwe stuk. 

Je zou misschien denken, dat zijn wel erg veel verschillende planten op een klein stukje grond, maar het is helemaal geen klein stukje grond, deze border is groter dan de gemiddelde Hollandse achtertuin.

Mijn winterkarweitjes heb ik nog niet helemaal af, dus als het nog eens een dag regent is er geen man overboord, maar als het ook maar éven droog is ben ik weer in de tuin te vinden. Het protesteren van mijn rug (die dat gebuk allemaal niet meer gewend is) negeer ik. Spierpijn trekt wel weer weg! 

Terwijl ik een boek lees, bijvoorbeeld. Ik heb de afgelopen dagen zo'n lief boekje gelezen. Herinneringen aan Verwolde, de jeugdherinneringen van een heuse barones die haar jonge jaren doorbracht in huis Verwolde. Een alleraardigst boekje, het is maar heel dun maar het is zo boeiend. 

Ze beschrijft (op verzoek van een neef) haar jeugd in het familiehuis van de familie van der Borch; Verwolde bij Laren (Gelderland).
Als een volleerd schrijfster (wat zij van beroep niet was!) en bijzonder warm en beeldend beschrijft zij hoe het leven in een groot adellijk gezin er rond de eeuwwisseling aan toe ging.
Het is, misschien onbedoeld, een zeer romantische beschrijving van het adellijke landleven, van de gebruiken, de visites, de logeerpartijen in de zomer, de vele ooms en tantes en andere kleurrijke familieleden, de bedienden (over wie zij met respect vertelt), de jacht, het huis zelf met zijn mooie, sfeervolle kamers en vele verstopplekken, een paradijs voor kinderen.