Zaterdag de 13e was een prachtige, heerlijke dag - op die ene stevige regenbui na die ik gezeten onder de pergola kon doorstaan terwijl de temperatuur op peil bleef.
Hij bezorgde me een broodnodige pauze, want ik ben al weet ik hoe lang bezig in ons nieuw bijgetrokken stuk tuin een nieuwe border aan te leggen.
 |
| Het oorspronkelijke veldje. Op deze foto kijk je als het ware tegen de toekomstige border aan. |
 |
| De heg stond in de geul waar Witje loopt. Het hele stuk rechts daarvan op de foto moest kaal. En links ook, want er bleek enorm veel gras onder de heg door naar de andere kant gekropen. |
Eerst moest daar het gras uit dat er al meer vijftig jaar groeide en dus helemaal niet van plan was met zijn wortels de grond los te laten. Reken ruim een half uur voor een vierkante meter en je begrijpt hoeveel werk hier in is gaan zitten.
 |
| Eerste stukje gras is eruit |
Daarna moest de grond bemest worden, want ik had het idee dat dat gras in de loop der jaren wel het een en ander aan voedingsstoffen uit de grond had geslurpt. Een mooi karweitje voor mijn man, die toch al van plan was onze composthopen eens helemaal leeg te scheppen.
 |
| Tussen deze foto en de vorige zit 9 dagen... dit is nog vóór het loswerken en bemesten van de grond. |
Toen moest al die compost nog de grond in gewerkt worden. Ik kan u zeggen, dat was met afstand het meest arbeidsintensieve karwei dat ik in die vijf jaar dat we er nu wonen in deze tuin heb uitgevoerd. Niet in de laatste plaats doordat de grond hier vol zit met stenen. Als al die stukken zandsteen die ik vond aaneen gezeten hadden, had ik nu een mooie stoep voor bij de voordeur gehad. En maar worstelen met de spade, mijn volle gewicht erop om hem in de grond te krijgen en weer een steen die me dat verhinderde. En was het me eindelijk gelukt, dan moest die schep grond nog omgekeerd weer terug in het gat. Waarbij er soms vanuit de diepte dan weer van die taugé-achtige graswortels te voorschijn waren die ik dan handmatig en héél voorzichtig naar het begin moest volgen om te voorkomen dat mijn zo noest ontgrasde border binnen de kortste keren weer op een weiland lijkt.
Gisteren het karwei eindelijk af gekregen, en toen kon ik gaan aanharken. Wat nog niet mee bleek te vallen, want de grond die nu boven lag, was jarenlang ingeklonken en zwaar als klei. Bovendien waren er in de loop der jaren nogal wat niet-organische spullen in de composthoop terecht gekomen, zoals tie-raps, schroeven, lichtschakelaars, strikjes (van boeketten), plantkaartjes enzovoorts. En de nodige stukken te grote houtige takken die nog onvoldoende verteerd waren. Dat moest eerst ook nog allemaal opgeruimd worden. O, en de stenen, nog meer stenen.
 |
| De nieuwe border, grond nu klaar, ontgrasd, ontworteld, omgespit, compost erin gewerkt. |
Enfin, zo tegen vijven was dan de nieuwe border mooi glad en strak en bemest en omgewoeld en weet ik het allemaal, en toen wilde ik PER SE de planten er nog in zetten. In Duitsland wordt op zondag niet in de tuin gewerkt en bovendien was het zondag Moederdag, dus waren er sowieso andere plannen, dus ondanks stram- en moeheid en zweet dat van voorhoofd gutste (het was toch behoorlijk warm zaterdag en de nieuwe border ligt vol in de zon, wat voor de toekomstige planten vast heel fijn is maar voor de tuinvrouw in kwestie wat minder) aan de slag gegaan, en dat bleek het leuke deel van het karwei. De tekening is in de winter al gemaakt, het gros van de planten in april al gekocht of afgelopen zomer opgekweekt, dus was het nu een kwestie van planten naar de nieuwe border rijden (per kruiwagentaxi) en ze geheel volgens plan op hun plek zetten.
 |
| Weer een uur verder: alle planten naar het nieuwe stuk verplaatst |
Na het avondeten gekeken hoeveel daglicht ik nog had, nog anderhalf uur, wéér verder gegaan, ik wilde per se in ieder geval de omwaaibare planten de grond in (het hogere spul; pioenen, rozen, riddersporen) - met zonsondergang ben ik gestopt - eenvoudigweg omdat het te donker werd.
 |
| De tekening |
 |
| De werkelijkheid (op zijn kop gezien t.o.v. de tekening). Nog veel lege plekken, deels omdat ik hoop en verwacht dat de planten groter zullen groeien dan ze nu zijn, en deels omdat ik nog niet alle planten aangeschaft heb. Op de foto begint het al te schemeren. |
Daarna voor het eerst in jaren het Eurovisie Songfestival gekeken en tot mijn grote tevredenheid het mooiste liedje zien winnen.
Deel 2 volgende keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten