Ik ben
vandaag met mijn laptop op een andere plek gaan zitten. Buiten maar toch binnen.
Met een verlengsnoer en met één streepje internetbereik zit ik in het tuinhuis, vanwaar
ik een heel aardig (en vooral ander) zicht heb op de tuin. Rechts van mij de kippen
en de moestuin, links het grasveld en voor mij de tuin van mijn dochter, want
het is immers haar tuinhuis. Verderop (maar moeilijker te zien omdat wij een
schuine tuin hebben, we wonen op een helling) mijn eigen borders. De straat kan
ik van hieraf niet eens zien. Wat een privacy! Waarom heb ik er niet eerder aan
gedacht hier te gaan schrijven?
 |
| Uitzicht vanuit het tuinhuis |
De
ramen en één deur staan open, de vitrages bewegen zachtjes in de wind. Zo’n heerlijk
romantische plek! Ik zit hier goed verscholen en dat bleek toen er een lachende
vogel op het gazon neerstreek en op zijn gemakje mieren begon te eten: de
groene specht. Hij kwam zó dichtbij dat ik twee foto’s kon maken voor hij
kakelend wegvloog – alleen maar de appelboom in, om later terug te komen want ons gras zit vol mieren.
Later
kwam er een witte poes over het gras naar mijn dochters tuin gelopen: Witje, de
buurpoes die het steeds gezelliger begint te vinden in onze tuin. Ik vind het
leuk, zomaar een vierde kat erbij! In onze oude buurt waren helemaal geen andere katten. Onze katten vinden het, gek genoeg, best
prima. De tijd dat ze Witje de tuin uit vochten ligt ver achter ons en de
jongste, Minou, was vandaag zelfs een beetje aan het spelen met Witje, tikkertje
en samen rennen, is dat niet schattig?
 |
| Witje tussen de struiken, Minou snuffelt eraan |
 |
| Witje is nog een beetje verlegen (sorry dat het verlengsnoer in beeld ligt) |
Later kwam Minou lekker bij mij in het tuinhuis slapen. Ze ligt hier heel vaak! Negen van de tien keer als we haar niet kunnen vinden, ligt ze lekker op het kussen op de rieten stoel.
 |
| Minou (ook wel bekend als Poef) kwam gezellig bij mij |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten