Helena's mijmeringen: Hortensia's

Er zijn een paar planten die ik niet zou kunnen missen in mijn tuin. Rozen natuurlijk, vingerhoedskruid komt ook in dat rijtje voor, maar een tuin zonder hortensia's is voor mij ook geen tuin.

Ik ben gek op hun robuuste ronde struikvorm, hun stevige, mooigevormde blad, het feit dat ze het ook zonder menselijke inbreng prima doen, dat ze geen bezwaar hebben tegen schaduw, en natuurlijk het allermeest op hun fantastische bloemtrossen: de vorm, de kleuren.

Een klein rondje door mijn tuin leert me dat ik 24 hortensia's heb, net zoveel als rozen, en wat mij betreft zijn dat er veel te weinig.

Om te beginnen staan er tien in de voortuin, twee rijen van vijf onder de ramen, aan weerszijden van de voordeur, wat betekent dat ik er achter het huis "maar" veertien heb staan.

Deze prachtige dame is meeverhuisd uit de vorige tuin, waar ze 't nauwelijks deed.

Moet je nu eens zien! Zo veel verschillende tinten rozepaars en blauwpaars.

Deze, met donker blad, is ook meeverhuisd en heeft het ook goed naar zijn zin.

Deze kreeg ik vorig jaar van mijn zus, mooi blauwpaars

De boerenhortensia tussen de lavendel

Eentje in een pot onder het keukenraam

Een van de Annabelles bij avondlicht

Deze zien we zelf bijna niet, voorbijgangers wel, want hij groeit door het hek aan de buitenzijde van de tuin.

Bij het oude huis hadden we in de voortuin een rij enorme hortensia's staan, van die cadeau gekregen binnenhortensia's waarvan experts zeggen dat ze nooit zullen overleven in een tuin, nou, ziehier hun ongelijk:

Die kleuren, wow...

Mijn oude voortuin

Tranen met tuiten natuurlijk dat ik die niet mee kon nemen, de enige die wel van 't formaat was dat hij uitgegraven kon worden kwam met een pluk zevenblad en zal de rest van zijn dagen moeten slijten in een grote geglazuurde pot...

Ook in de nieuwe tuin staan hortensia's die hun carrière voor het raam zijn begonnen.

Binnen worden ze na verloop van tijd erg lelijk en als ze dan in de tuin staan moet er eerst een winter overheen (en een lente met vers nieuw blad) voor ze weer een beetje toonbaar zijn.

Deze heb ik van de week geplant, en het ziet er niet uit!

Op een dag las ik op internet hoe je hortensia's eenvoudig kunt stekken. Ach, had ik dat maar geweten vóór we verhuisden. Simpeler kan bijna niet. Het enige dat je nodig hebt is een takje met vier blaadjes(liefst zonder knop, maar met knop werkt vaak net zo goed), een potje aarde en een beetje stekpoeder (waarbij een waarschuwing op zijn plek is omdat het groeihormonen bevat, niet iedereen vindt dat milieubewust) en een gietertje water.

Kwestie van het steeltje in de aarde steken, blaadjes halveren met een schaar en een paar weken wachten tot er een nieuw setje blaadjes uit het midden begint te groeien: missie geslaagd! (De onderste blaadjes gaan vaak dood, maar dat geeft niet als het midden maar tot leven komt)


Links: een witte hortensia uit mijn moeders tuin. Rechts een stek van de oude boerenhortensia uit diezelfde tuin. Vroeger was het de tuin van mijn opa en oma.

De oude boerenhortensia was van mijn oma, en toen ik klein was, was-ie al oud en groot!

Ondergetekende bij oma in de tuin

Vijf stekken van de hortensia bij het hek, in bloei gekomen in de pot

De eerste uitgeplante stek, een kind van de zevenblad-hortensia. Ik hoef nooit meer hortensia's te kopen!

De hortensia op de foto hierboven staat achter de vijver. Toen we net in deze tuin begonnen hebben we om te beginnen heel veel ruimte-innemende hekjes en loze haagjes weggehaald. Op een gegeven moment ontdekte ik dat we tijdens dit grove werk een kleine hortensia gesloopt hadden. Slechts één tak met een knop eraan stond nog overeind. Het ding natuurlijk gekoesterd, en kijk, zulke dingen betalen zich uit: dit jaar draagt hij al vijf bloemtrossen!