Wie het kleine niet eert...

Alle aandacht gaat altijd naar de grote planten. Die niet te missen opscheppers. De tulpen, de rozen. De bloeiende appelboom. Je zou bijna vergeten te kijken naar het kleine spul bij je voeten. Randjesbloemen, lege-plekjes-vullers. De kleine plantjes die volop de ruimte krijgen (en nemen) als de rest van de tuin nog kaal is, in het voorjaar.

Daarom nu speciale aandacht voor het kleine spul. Bescheiden, maar daarom niet minder mooi en bijzonder!

Tussen een paar grote keien heb ik muurleeuwenbek (Cymbalaria muralis) geplant.

Langs het pad in mijn dochters tuin, ik weet nooit zeker of dit Saponaria of Silene is, maar 't is wel schattig.

Overal in de tuin staan vergeet-mij-nietjes

Op plekjes die in het voorjaar nog leeg zijn zet ik altijd viooltjes. Die zijn zo rond de langste dag over hun hoogtepunt heen en dan begint net het zomerspul te bloeien.

Dit kreeg ik van mijn moeder, haar tuin staat er vol mee, Erigeron of fijnstraaltje. Ook bij mij zie ik het al op verschillende plekken opduiken. De bloemetjes variëren van wit tot roze en bloeien tot het gaat vriezen.

Nog meer viooltjes in de borders

Aubrieta is ook zo'n dankbaar bloemetje, het is winterhard en komt altijd terug.

Natuurlijk mag Lievevrouwebedstro niet ontbreken. Ik vind het altijd mooi als het een beetje over de rand van het pad heen hangt.

Ook in het witte hoekje staan viooltjes

Terwijl Tiarella en Lievevrouwebedstro de rest van de grond bedekken.

Tiarella is zo mooi als het bloeit. Maar ook als het niet bloeit, want het blad is erg decoratief. Het doet sterk denken aan het blad van "Kind op Moeders Schoot", het bekende kamerplantje

Engels gras (Armeria) is een sterk plantje dat mooi doorbloeit.

Het lijkt zo'n gewoon bloemetje maar moet je eens van dichtbij kijken

Rond de vijver staat kruiptijm, Early Spring Blue heet deze soort.

En ook daar weer Aubrieta. Het mooie gestippelde blad is Pulmonaria (Longkruid), dat net zo vroeg als de krokussen begint te bloeien en daar rond deze tijd pas mee stopt. Het witte links is Iberis.

Hoe bescheiden ook, lage planten bloeien óók prachtig. Dit is Epimedium (Elfenbloem)

Dit is weer een andere Epimedium, Lilafee.

En dit is Viola soronaria "Freckles", het gestippelde viooltje. Een vast plantje dat ik op steeds meer plaatsen in de tuin tegenkom.

Hier nog een keer, met zijn allen

Het laagste plantje in mijn tuin is Mazus, dit wordt maximaal 2 cm hoog.

Oxalis (Klaverzuring) is vanzelf gekomen, maar  ik vind het mooi genoeg, het mag blijven.

Dicentra formosa wordt niet hoger dan een centimeter of dertig, maar is zó ontzettend mooi. En dan bloeit het ook nog eens tot ver in september door.

Van dit plantje heb ik een paar weken geleden ook de witte variant gekocht. Die moet nog wat groter worden, maar hij is wel meteen aan 't bloeien geslagen.

En overal maar die bosviooltjes (Viola odorata), in de kleinste hoekjes en gaatjes weten ze zich te handhaven

Hun kleuren zijn altijd mooi

En zo'n groepje fleurt ieder kaal stukje meteen op.