Rozen

Er zijn maar weinig bloemen die meer tot de verbeelding spreken dan rozen.

Ik kan me geen voorstelling maken van een tuin zonder rozen. Zelfs in mijn postzegeltuintje achter het oude huis had ik zeven rozenstruiken staan. En eentje in de voortuin, een klimroos die het op het noordwesten heel goed deed, de bekende New Dawn.

 

New Dawn

New Dawn

New Dawn

Gekregen roosje waarvan ik helaas de naam niet weet

Nog een naamloos roosje

Waltz Time, oudroze

Waltz Time

Nog een naamloos roosje

Katharina Zeimet

Een paar van die rozen zijn meeverhuisd. De New Dawns waren te zeer vergroeid met de rest van het huis, maar de andere kon ik redelijk gemakkelijk uitgraven. Meer dan een jaar (eentje zelfs bijna drie jaar) hebben ze in een grote bak gezeten voor ik ze in de nieuwe tuin kon uitplanten. 

Katharina Zeimet in de nieuwe tuin

Katharina Zeimet in de nieuwe tuin

Het naamloze roosje, al verhuisd maar nog in de bak

Nog een keer het naamloze roosje, zo'n mooie bloem en geur!

Eindelijk in de volle grond

Foto van deze week, gek genoeg wordt hij lichter naarmate hij volwassener wordt. Maar ik vind het mooi, dat crèmeroze!

De hardroze roos, op deze foto nog in de pot

En na maar liefst drie jaar eindelijk op z'n nieuwe plek in de zijtuin. Zie 'm eens bloeien! (hij hangt een beetje doordat hij zwaar is van de regen)

Allemaal zijn ze goed aangeslagen en hebben ze eindelijk de ruimte om tot volledige bloei te komen. De oudroze Waltz Time is als enige heesterroos niet meeverhuisd, die was gesneuveld in de te strenge winter voorafgaand aan onze verhuizing. Daarom heeft mijn dochter daar nu twee nieuwe van in haar tuin gekregen. 

Waltz Time combineert mooi met korenbloempjes!

In de tuin waren al wat rozen aanwezig, onder andere de al vaak in mijn blog voorbijgekomen rode roos tegen de zuidmuur, en de gele roos die zo overdonderend geurt. In de borders stonden wat kleine struikroosjes, en ergens verwachtte ik dat dat de wat obligate roze "The Fairy" zou zijn. Mijn tevredenheid was groot toen het allemaal witte roosjes bleken te zijn! 

 

De gele roos

De rode roos. Heel moeilijk om die bloedrode kleur op foto te vangen!

De rode roos.

De rode roos.

 

Het mooie roomwit van de witte roosjes

De witte roos.

Het witte roosje

Natuurlijk kocht ik er ook meteen enkele rozen bij, aangezien ik nu voldoende ruimte heb voor mijn passie. En, besloot ik, nu ga ik eens écht mooie, bijzondere rozen kopen. Een tochtje naar de kweker leverde me drie David Austinrozen op: Heritage, Brother Cadfael en Redouté. 

 

Brother Cadfael

Heritage

Heritage

Brother Cadfael

Brother Cadfael

Brother Cadfael

Brother Cadfael

Redouté

Redouté op zijn mooist

Van alle rozen vind ik de Engelse rozen van de beroemde rozenveredelaar David Austin het mooist. Hij was net als ik teleurgesteld dat mooie rozen vaak geen geur hadden, en geurende rozen niet atltijd even prachtig of sterk waren. Hij combineerde en probeerde, tot hij rozen had die zowel mooi, sterk als geurend waren. Ik ben bijzonder gecharmeerd van de volle cup-vorm van zijn rozen, en de vaak overdonderende geur. Ondertussen zijn er tientallen, misschien wel honderden David Austinrozen.

Tijd voor weer een ritje naar de kweker dus, en kwam ik vorige week al met het heesterroosje Miss Alice en klimmer Desprez à Fleur Jaune thuis, afgelopen zaterdag heb ik er nog zes  rozen bij gekocht (foto's zijn andermans veren, mijn nieuwgekochte rozen bloeien natuurlijk nog niet).

Miss Alice

Desprez à Fleur Jaune, klimmer

De roomwitte Climbing Sombreuil

De bleek perzikroze Mary Magdalene

De roze-crèmekleurige Damascener roos "Acropolis"

Roze en typerende bloemvorm voor David Austinrozen: Mary Rose

Al heel lang op m'n verlanglijstje: de abrikooskleurige "A Shropshire Lad", ook een Engelse roos

En misschien wel de mooiste roos die er bestaat, de groen/wit/roze "Eden Rose", ook wel bekend onder de naam "Pierre de Ronsard", een doorbloeiende klimmer.