Plantenspecial: Akelei

Zoals elk jaar rond deze tijd weer een bijdrage geheel gewijd aan de Akelei. Latijnse naam Aquilegia, in het Engels liefkozend Columbine genoemd, Ancolie in het Frans en Akeleje in het Deens.

Ik heb heel veel akeleien in mijn tuin. Veel te veel, eigenlijk. Een nette tuinier zou zeggen: rommelig veel. Maar ik heb gelukkig een natuurlijke tuin en ik kan akeleien nu eenmaal niet weerstaan, ik vind ze zó ontzettend mooi!
Laat ik mijn bewondering voor deze bloem onder woorden proberen te brengen.

Ik zal bij het begin beginnen. Op een dag zie je overal in de tuin kleine grijsgroene blaadjes uit de grond komen. Elegant van snit, met afgeronde lobben. Prachtig, en nog geen centimeter groot. Het eerste jaar doet zo'n plantje niets dan blad en wortels vormen. Dat blad alleen al is mooi genoeg om van te genieten. Net als bij vrouwenmantel blijven ook op akeleiblad regen- en dauwdruppels prachtig liggen. Het vormt een mooi grijsgroen bolletje, dat zelfs zonder bloemen niet misstaat in de border.

Parels van dauw op het mooie blad

Als het aan het eind van het seizoen koud wordt, sterft alles wat boven de grond is, af. Maar dat is slechts de stilte voor de storm. Want in het tweede jaar doet de akelei pas waarvoor hij op de wereld is gekomen: bloeien!

Zodra het een beetje lente wordt (ik maakte deze foto al op 6 maart, toen alleen de sneeuwklokjes nog maar bloeiden) komt het tweedejaars blad, groot en sterk nu door het goed ontwikkelde wortelgestel, boven de aarde uit.

En dan gaat het snel. Met het rijzen van de temperatuur komt ook de plant tot volle wasdom.

Een maand later

En dan, op een dag in mei, verschijnt de eerste bloem. De oudste akelei gewoonlijk als eerste (het lijken in eerste instantie tweejarigen, maar na het tweede jaar komen ze doorgaans gewoon terug), en dan barst het los.
Geniet mee van de schoonheid van de akeleien!

Wie het kleine niet eert...

Alle aandacht gaat altijd naar de grote planten. Die niet te missen opscheppers. De tulpen, de rozen. De bloeiende appelboom. Je zou bijna vergeten te kijken naar het kleine spul bij je voeten. Randjesbloemen, lege-plekjes-vullers. De kleine plantjes die volop de ruimte krijgen (en nemen) als de rest van de tuin nog kaal is, in het voorjaar.

Daarom nu speciale aandacht voor het kleine spul. Bescheiden, maar daarom niet minder mooi en bijzonder!

Tussen een paar grote keien heb ik muurleeuwenbek (Cymbalaria muralis) geplant.

Langs het pad in mijn dochters tuin, ik weet nooit zeker of dit Saponaria of Silene is, maar 't is wel schattig.

Overal in de tuin staan vergeet-mij-nietjes

Op plekjes die in het voorjaar nog leeg zijn zet ik altijd viooltjes. Die zijn zo rond de langste dag over hun hoogtepunt heen en dan begint net het zomerspul te bloeien.

Dit kreeg ik van mijn moeder, haar tuin staat er vol mee, Erigeron of fijnstraaltje. Ook bij mij zie ik het al op verschillende plekken opduiken. De bloemetjes variëren van wit tot roze en bloeien tot het gaat vriezen.

Nog meer viooltjes in de borders

Aubrieta is ook zo'n dankbaar bloemetje, het is winterhard en komt altijd terug.

Natuurlijk mag Lievevrouwebedstro niet ontbreken. Ik vind het altijd mooi als het een beetje over de rand van het pad heen hangt.

Ook in het witte hoekje staan viooltjes

Terwijl Tiarella en Lievevrouwebedstro de rest van de grond bedekken.

Tiarella is zo mooi als het bloeit. Maar ook als het niet bloeit, want het blad is erg decoratief. Het doet sterk denken aan het blad van "Kind op Moeders Schoot", het bekende kamerplantje

Engels gras (Armeria) is een sterk plantje dat mooi doorbloeit.

Het lijkt zo'n gewoon bloemetje maar moet je eens van dichtbij kijken

Rond de vijver staat kruiptijm, Early Spring Blue heet deze soort.

En ook daar weer Aubrieta. Het mooie gestippelde blad is Pulmonaria (Longkruid), dat net zo vroeg als de krokussen begint te bloeien en daar rond deze tijd pas mee stopt. Het witte links is Iberis.

Hoe bescheiden ook, lage planten bloeien óók prachtig. Dit is Epimedium (Elfenbloem)

Dit is weer een andere Epimedium, Lilafee.

En dit is Viola soronaria "Freckles", het gestippelde viooltje. Een vast plantje dat ik op steeds meer plaatsen in de tuin tegenkom.

Hier nog een keer, met zijn allen

Het laagste plantje in mijn tuin is Mazus, dit wordt maximaal 2 cm hoog.

Oxalis (Klaverzuring) is vanzelf gekomen, maar  ik vind het mooi genoeg, het mag blijven.

Dicentra formosa wordt niet hoger dan een centimeter of dertig, maar is zó ontzettend mooi. En dan bloeit het ook nog eens tot ver in september door.

Van dit plantje heb ik een paar weken geleden ook de witte variant gekocht. Die moet nog wat groter worden, maar hij is wel meteen aan 't bloeien geslagen.

En overal maar die bosviooltjes (Viola odorata), in de kleinste hoekjes en gaatjes weten ze zich te handhaven

Hun kleuren zijn altijd mooi

En zo'n groepje fleurt ieder kaal stukje meteen op.

De echte planten

Tulpen, narcissen en andere bolgewassen vind ik nog geen "echte" planten. Ik beschouw ze meer als een voorafje, een hors d'oeuvre voor het ware tuingeweld losbarst: het moment waarop de vaste planten gaan bloeien.
Dankzij het warme weer is het nu zo ver. En wat ziet de tuin er ineens volwassen uit! Zelfs de rozen beginnen al. Ik heb er eigenlijk geen verhaaltje bij te vertellen, en laat de foto's gewoon voor zich spreken.

De eerste Campanula's

De appelboom in bloei (inmiddels al weer uitgebloeid)

Nog een keer de appelboom, vanuit een andere hoek

Epimedium "Lilafee"

Parkiettulpen "Black Parrot"

Vergeet-mij-nietjes blijven maar bloeien

Engels Gras

De Rododendron komt in bloei

Een dag later waren ze open

De ijsheiligen zijn voorbij, dubbele Petunia's in een ijzeren vaas

Natuurlijk bloeien er hier en daar nog late tulpen. Dit is de Triumph.

De Japanse Sering, wat een heerlijke geur als je er langs loopt, en ook de kleur vind ik prachtig.

De hortensia's geven hun geheimen al prijs

Wat ziet dat er heerlijk groen en vol uit. Kattenkruid bloeit al en een heleboel akeleien.

Het akeleienseizoen is begonnen!

Ik kan me geen cottagetuin voorstellen zonder akeleien

Blauwe akeleien

Bordeauxrode akeleien

Roodwitte akeleien (en zie, daar komt de hommel al aangevlogen!)

En deze heb ik 't meest, de gewone wit/roze akelei

Het maakt niet uit welke kleur ze hebben, ze zijn prachtig!

Akelei "Winky Red & White"

Hier en daar nog een tulp. Deze is heel bijzonder.

Dit is een Angelique, imposante tulpen.

De tulpen worden afgelost door de Alliums

Arenaria, zo'n lief bescheiden kruipertje

Daar komen de rozen! Dit is onze nieuwe stamroos, Abraham Darby. Hij licht alvast een tipje van de sluier op.

Munstead Wood, ook bijna in bloei

Niet helemaal scherp, ik moest inzoomen want hij groeit hoog tegen de muur, maar hier is-ie dan, de eerste bloeiende roos van dit seizoen: Desprez à Fleur Jaune

En dit is het uitzicht van onder de pergola. Niet verkeerd, hè.