Als ik 's morgens wandel let ik altijd op de tuinen in ons dorp. Niet alle tuinen vind ik even mooi; in dit land schijnt men een voorkeur te hebben voor geel en oranje, of voor dahlia's, en voor tuinen die alleen maar uit gazon bestaan, gedecoreerd met strakgesnoeide coniferen, liefst de blauwige.
Zo ongeveer zag onze tuin er overigens ook uit toen we hier kwamen wonen.
 |
| Gele bloemen en coniferen |
Heel ouwemenserig, aangeharkt, onderhoudsvrij en... nou ja, best lelijk, naar mijn bescheiden mening.
Nog erger dan die saaie dahliatuinen vind ik overigens de tuinen van andere (oud-)landgenoten, die hun voorkeur voor tuinen vol grijs split uitleven op de grote kavels in ons dorp. Afschuwelijk! Sommige dorpsgenoten echter hebben het tuinieren wel begrepen. Er liggen prachtige tuinen in ons dorp, romantische cottagetuinen, een beetje rommelig, met een grondplan vol ronde vormen, veel rozen en andere bloeiende planten. Ik haal heel wat inspiratie uit de mooie tuinen in mijn buurt, maar wat me in deze tijd van het jaar het meest opvalt, is dat er in de tuinen van mijn dorpsgenoten zo veel bloemen staan!
En dan heus niet alleen dahlia's, maar allerlei bloemen die er bij mij allang de brui aan hebben gegeven. Bij ons overheerst het vergelende groen van afstervende planten.
 |
| Zo op het eerste gezicht bar weinig bloemen... |
Ik moet iets verkeerd doen - of zou het toch aan andere dingen liggen?
Mijn tuin is immers nog vrij "jong" (op de hoge bomen na die voor een volwassen uitstraling zorgen), misschien moeten m'n bloemen nog wat meer aarden, wortelen, moeten de planten wat groter worden.
Of is het toch de ligging; vrij hoog in het dorp en als het regent stroomt alles via onze tuin van de helling af - misschien is onze tuin droger dan die verderop in het dorp.
Vanmorgen dus eens een wandeling gemaakt met speciale aandacht voor de tuinen van mijn dorpsgenoten en genoteerd welke bloemen hun tuinen nou zo opfleuren.
En wat schetste mijn verbazing: het zijn allemaal bloemen die ik ook gewoon heb staan! Langzaam begon ik het te begrijpen en zag ik wat zij anders doen dan ik.
Om te beginnen is er in al die aangeharkte tuinen geen afstervend groen te bekennen. Waar ik alles aan de natuur overlaat omwille van overwinterende insecten, spinnetjes, vogels en egeltjes, wordt door mijn dorpsgenoten alles dat niet meer om aan te zien is, weggeknipt en aangeharkt. Enkel de wintergroene vormgesnoeide struiken en het herfstbloeiende spul staat er nog, en daarom
lijken hun tuinen alleen maar veel frisser dan de mijne - in werkelijkheid zijn ze dat helemaal niet.
Wat een opluchting, ik doe helemaal niets verkeerd.
Kijk maar, wat er allemaal bloeit in mijn tuin.
 |
| Groot en klein kaasjeskruid, mooie kleuren bij elkaar |
 |
| Gaura |
 |
| Roos "Brother Cadfael" die tóch in bloei is gekomen. En o, die geur... |
 |
| Het intense blauw van de geraniums |
 |
| Sneeuwkleed (Lobularia) |
 |
| De gele roos blijft maar bloeien |
 |
| Roze salvia weet van geen ophouden |
 |
| Ook Lobularia? Dit mooie paarsblauwe kruipertje was er zomaar ineens |
 |
| Natuurlijk heb ik ook potten met bolchrysanten staan |
 |
| De delicate bloemetjes van Calamintha |
 |
| Astrantia, alsof het hoogzomer is (herfstasters op de achtergrond) |
 |
| Vervagende schoonheid van de hortensia's |
 |
| Rosa "The Fairy" |
 |
| Hydrangea "Annabelle" |
 |
| New Dawn bij het tuinhuis |
 |
| Roosje "Katharina Zeimet" tegen de verwachtingen ook opnieuw tot bloei gekomen |
 |
| Deze schattige bloempjes duiken al sinds het vroege voorjaar overal in de tuin op |
 |
| En dit bloeit allemaal ook nog! |
