maandag 7 september 2015

De nazomerbloeiers

De nachten worden koud en de tuin verandert. De eerste boomblaadjes worden geel, aan planten zitten knoppen waarvan je weet dat ze niet meer zullen uitkomen.

Toch staat de tuin er in dee tijd van het jaar mooi bij. De kunst is om niet alleen zomerbloeiers te planten. Ik ben er nog lang niet, maar als ik nu kijk na al die mooie nazomerbloeiers kan ik toch wel zeggen dat ik op de goede weg ben.

Het was vandaag nauwelijks weer om naar buiten te gaan en foto's te maken. Het is 15 graden, gevoelstemperatuur 11. Wat een verschil met een week geleden, toen het (de laatste dag van augustus) op de valreep nog dertig graden werd! Maar tussen de buien en de windvlagen door is het toch gelukt.

Rode Dahlia

Witte dahlia

Nog een mooie witte Dahlia

En de rode nog een keer, omdat hij zo leuk bolvormig is

De witte staan in mijn dochters tuin

Vooral deze vind ik erg mooi.

Mijn dochter heeft ze zelf uitgezocht.

De rode zonnehoed (Echinacea) fleurt de nazomertuin op

Als de sedum bloeit is de zomer voorbij

Maar de kleur is prachtig en zo heb je aan het eind van het tuinseizoen toch nog iets om je op te verheugen

De herfstanemonen bloeien bij mij altijd al vroeg

Maar ze blijven ook lang doorbloeien, zeker vijf weken.

Dit zijn misschien wel mijn favoriete nazomerbloemen: de Cosmea

Het zijn ietwat slordige bloemen, maar ze zijn zo leuk


De kleuren variëren van wit tot donkerroze, voor mijn tuin altijd goed dus!

Deze hibiscussen stonden er al: paars en wit naast elkaar. Mooi hoor!
Agastache begint pas in augustus te bloeien en bloeit behoorlijk lang door

En natuurlijk de Eikenbladhortensia.
Alleen de herfstasters bloeien nog niet, die wachten tot het allerlaatst. Als de hele tuin het seizoen heeft afgesloten, komen zij nog met een zachtpaarse toegift!

En zeg nou zelf, de tuin staat er nog prima bij! Die asters kunnen best nog even wachten hoor.






zondag 6 september 2015

Een tuin vol... beestjes



Behalve planten en bloemen kom ik in mijn tuin ook erg veel beestjes tegen.
Een aantal daarvan verwelkom ik met open armen, zoals de witte kater van de buren, die het inmiddels aardig kan vinden met onze eigen poezen.

Mijnheer de Wit van de overkant

Ook de vogels zijn van harte welkom. Ik zie behalve het standaardrepertoire van merel, vink, kool- en pimpelmees, duif, roodborst en mus ook bijzonderder vogeltjes zoals de groene specht, kneu, zwarte roodstaart, staartmees, witte kwikstaart en fitis. Verder de heggenmus, tortelduifjes en geregeld kauwtjes en kraaien. Ook vliegen er veel roofvogels boven mijn tuin: buizerds, torenvalken, een keer een wouw en de sperwer jaagt in onze tuin op het kleine gevogelte.

Duiven kijken altijd zo dom

Van de winter zat er een pimpelmees in het huisje bij de pergola

De groene specht eet de mieren uit mijn gazon, fijn!

Een heggenmusje was uit het nest gevallen (ik weet 't, zo'n jonkie oppakken is niet goed, maar als ik het niet deed, deden onze katten het wel)

Heel erg welkom zijn daarnaast de bijen, voor wie ik zorg dat er van zo vroeg mogelijk in eht voorjaar tot zo laat mogelijk in het najaar geschikte bloemen in mijn tuin staan. Hiervan profiteren ook de hommels, die net zo belangrijk zijn voor de bestuiving. Eveneens welkom zijn zweefvliegjes, libellen, juffers, schaatsenrijdertjes, en natuurlijk vlinders.

Oregano: bijen magneet

Twee hommeltjes op een zonnebloem

Gehakkelde Aurelia op de Buddleja

Landkaartvlinder op de oregano bij de vijver

Een distelvlinder op de Buddleja

En een dagpauwoog. Heerlijke struik, de buddleja!

Kleine vos op de Agastache

Citroenvlinder (man) op de prikneus

Citroenvlinder (vrouw) op de Buddleja

Boomblauwtje op de munt (en een zweefvlieg)

Groene glazenmaker, als je lief voor ze bent zijn ze heel tam

Ook de pyjamawants woont in onze tuin

Deze flinke sprinkhaan zat op het blad van de Annabelle. 10 cm groot!

Minder blij was ik deze zomer met de enorme aantallen wespen. Ze hebben van onze houten tuintafel de bovenste laag afgeschraapt, waardoor ik vermoed dat ze ergens in de buurt een nest hebben gebouwd. Niet in onze tuin (ik kan althans niets vinden) maar wel in de directe omgeving.

Vorig jaar zat er wel een wespennest in onze tuin. Ik doe het niet graag, dieren doodmaken, maar dit was vlak bij het terras en mijn dochter en ik waren allebei al een keer gestoken, ze waren heel agressief.

Evenmin ben ik blij met de rozenkevers. In groten getale zag ik ze afgelopen voorjaar uit de grond kruipen, volgend jaar ga ik dus aaltjes bestellen, deze vreten de emelten aan. Rozenkevers zijn prachtig om te zien maar ze leven op een dieet van rozenknoppen, en dat heeft me al heel wat rozen gekost! Gelukkig zijn ze traag en gemakkelijk te vangen, dus zodra ik er een zie pak ik hem uit de roos en daarna gaat hij onder mijn schoen.

Ook wel genaamd "Johanneskever"Het lijkt een miniatuur-meikever.  Grootte is ongeveer 8-12 mm.

Met rupsen heb ik een haat-liefdeverhouding. Natuurlijk, ze vreten mijn planten en groente op, maar het worden wel vlinders! Voor ik rupsen weghaal zoek ik dan ook meestal eerst op wat voor vlinder het gaat worden, en als dat een bijzondere of zeldzame is moet ik mezelf maar vermannen.
Doodmaken doe ik nooit, hooguit zet ik ze elders (buiten mijn tuin) op een geschikte waardplant uit.

Zelfs deze heb ik niet doodgemaakt, een eikenprocessierups. Ik heb hem een heel eind van huis in de struiken gezet.

Slakken vind ik minder leuk. Mijn kippen lustten ze graag maar een mysterieuze ziekte heeft aan het begin van de zomer al mijn kippen het leven gekost. Nu moet ik gevonden slakken dus zelf opruimen. Deels doe ik dat met (ecovriendelijke) slakkenkorrels, maar als ik zo'n grote knoepert vind, zet ik hem ver van huis in de natuur, hopend dat hij de weg terug niet kan vinden.

Deze gezellige dikzak woont nu een eindje verderop, ver van mijn tuin.

Een paar jaar geleden had ik een woelmuis in mijn tuin, kennelijk verdwijnen die ook weer na een tijdje, of misschien hebben de poezen hem te pakken gekregen. Ik klop het af, maar ik heb al een tijdje geen gangen of bergjes meer gezien in de tuin.

Een van de gehate gaten

Een dier dat ik écht niet in mijn tuin wil hebben is de grote witte hond van die mevrouw die altijd langs onze tuin loopt om hem uit te laten. Die mevrouw doet haar hond namelijk niet aan de lijn en de hond trekt zich niets aan haar geroep of van heggen of hekjes, en geeft er de voorkeur aan zich onder te dompelen in onze vijver. Hij buigt met zijn dikke lijf de nieuwe beuken van de heg opzij, loopt mijn bloemperken omver en wandelt doodgemoedereerd mijn vijver in, waar hij met geen mogelijkheid uit te krijgen is, behalve uit vrije wil, en tegen die tijd is het normaliter zo heldere water modderig en troebel, en mijn vissen, een hartinfarct nabij, laten zich wekenlang niet zien.
Pas sinds mijn man er een keer op boze toon wat van had gezegd (mijn boze toon maakte kennelijk te weinig indruk) houdt de eigenaresse haar witte lobbes (meestal) aangelijnd.

En nu we het over de vijver hebben: de reiger is ook niet welkom in mijn tuin! Ik had vijf koi, deze hebben gelukkig een heel regiment jongen geproduceerd, want de reiger heeft alle volwassen koi eruit gevreten. Nu moet ik jaren wachten voor hun kroost weer dat formaat heeft.

Allemaal jonge vissen (de kriskras lopende lijnen zijn er vanwege die reiger)

De kikkertjes, een eventuele pad en onze bijzondere alpenwatersalamander zijn vanzelf-gekomen aanwinsten van onze vijver die ik heel hartelijk welkom heet in onze tuin.

Een van onze mooie groene kikkers
Onze alpenwatersalamander. Je kunt het op deze foto niet zien, maar hij heeft een helderrood buikje.

vrijdag 4 september 2015

Rozenspecial: "Brother Cadfael"

Een van de eerste rozen die ik voor deze tuin kocht was "Brother Cadfael", een bekende en geliefde roos van David Austin.


Brother Cadfael dankt zijn naam aan de 12e-eeuwse monnik uit de boekenserie van Ellis Peters, voor televisie bewerkt tot een serie met Sir Derek Jacobi in de rol van Broeder Cadfael, die op oudere leeftijd, na een leven vol avonturen en kruistochten, ingetreden is in het klooster van Shrewsbury en door zijn wereldlijke slimheid allerhande misdaadmysteriën weet op te lossen.

Nu ligt de kwekerij van David Austin ook in het graafschap Shropshire, in Albrighton, niet ver van de stad Shrewsbury, zo is het cirkeltje dan weer rond en nu begrijpen jullie waarom de roos juist deze naam kreeg.

Cadfael is een van de meest indrukwekkende rozen in mijn tuin.
Dat komt niet alleen door de grote, bolvormige bloemen, zo groot en vol dat ze aan pioenen doen denken, maar vooral ook door de geur. Cadfael is een van de sterkst geurende rozen in mijn tuin; een warme, volle oude-rozen-geur.

Cadfael doet het prima als perkroos en kleurt mooi bij al dat blauw

De struik kan ongeveer 1.20 meter hoog worden en bijna net zo breed.
Het blad is donkergroen, wat een krachtig contrast vormt met de dieproze bloemen, en is weinig gevoelig voor ziektes.
Nieuwe scheuten zijn aanvankelijk rood.

Het rood van de nieuwe scheuten

Cadfael is een uitstekende herbloeier die weinig extra aandacht nodig heeft. In mijn tuin staat hij niet eens op de allerzonnigste plek, toch doet hij het fantastisch.




Een tip: snoei nieuwe rozen de eerste twee jaar nog niet, klimrozen de eerste drie jaar. Laat ze eerst maar lekker wortelen en aanslaan.

En dat wortelen kun je nog een beetje helpen door bij het planten mycorrhiza-schimmels aan de kluit of wortels toe te voegen; dit zijn schimmels die in Europa inheems zijn. Deze schimmels zorgen voor een explosieve groei van het wortelgestel en hebben een zeer nauwe samenwerking tot beider voordeel (symbiose). Het wordt in Nederland o.a. verkocht onder de naam Rozenstart.

Een roos die niet wil aanslaan en maar een beetje staat te kwijnen kan ook achteraf  rozenstart krijgen; prik met een stok of bezemsteel wat gaten rondom de plant (20-30 cm, tot aan de wortels) en strooi hier rozenstart in.

Mooi hè

Zo'n prachtige roos!

Mooie, ietwat gegolfde bloemblaadjes

Mooie bolle bloemvorm