Ik blijk serviesgoed te verzamelen

Ik blijk serviesgoed te verzamelen. Ik was er nooit heel bewust mee bezig, behalve dan dat ik een soort onbedwingbare kriebel voel wanneer ik een stuk serviesgoed zie dat perfect past bij wat ik al heb. Dan móet ik dat kopen, ongeacht of het uitkomt. Dat ik al jaren een grote servieskast met glazen deurtjes bezit, waar mijn steeds uitdijende collectie maar nauwelijks in past, deed ook nog geen belletje rinkelen. 

De grote servieskast, vroeger in de keuken, nu pronkstuk in de woonkamer

Detail glazen deurtje rechts

Detail glazen deurtje links

Tot ik een paar weken geleden, voorafgaand aan een tuinfeest dat ik voor mijn familie zou geven, naar een servieswinkel ging om één enkel schaaltje te kopen van een setje dat ik nog niet compleet had. Mijn dochter struinde voor ons uit de winkel door en riep ineens: Mama, er is hier een koopjeszolder! 

Voor ik het wist stond ik op die ontzettend leuke en volle zolder, waar de meest uiteenlopende restpartijen stonden te wachten op de gek die er wat voor wou geven. Gelukkig voor mijn portemonnee stond er heel wat bij dat niet mijn smaak was, maar toen ik op een stel opengewerkte bordjes stuitte, die net zo roomwit waren als het schaaltje van Wedgwood dat ik net had uitgezocht om mijn setje compleet te krijgen, kon ik mezelf niet meer in bedwang houden. 

Want tja, dat tuinfeest, dat moest een high tea worden en bij een high tea gebruik je etagères en op die etagères leg je natuurlijk niet de gewone doordeweekse ontbijtborden, daar moeten móóie borden op. Zo kwam het dat ik met drie van die schattige opengewerkte bordjes naar beneden kwam. Drie. Is dat niet knap, mezelf zo ingehouden, want er lagen er wel twintig, en ze hadden van diezelfde serie ook nog voorraadpotten, en kop-en-schotels. Maar nee, drie, want op een etagère passen drie borden en daarmee basta.

Eenmaal thuis kwam ik tot de ontdekking dat ik allang voldoende mooie borden heb voor al mijn etagères. Nou ja, daar zou ik nog wel wat op verzinnen. Eerst maar eens kijken of dit allemaal wel in mijn servieskast past. Er moest weer wat naar de benedenverdieping van de kast verhuizen, waar ook al het doordeweekse servies en de theepotten-die-ik-weinig-gebruik staan, en uiteindelijk wist ik het allemaal weer decoratief op te stapelen. 

Passend gemaakt

Er begon me langzaamaan iets te dagen. Zeker toen ik in een verhuisdoos in de kelder, op zoek naar enkele nog niet uitgepakte kop-en-schotels, een dichtgeplakt tasje met onbekende inhoud vond. Nieuwsgierig uitgepakt, blijkbaar heb ik vorig jaar zomer, terwijl we aan het inpakken waren, iets gekocht waarvan ik me niets meer herinnerde. En inderdaad. Een prachtig setje… borden! Leuk, voor op een etagère, als er visite komt... Zou ik soms iets verwoeds hebben, in mijn verzameldrift? 

Ik moet toegeven, ooit met een tijdloos roomwit servies begonnen dat ik later in werkelijk elk zichzelf respecterend woonmagazine tegenkwam, verschoof mijn interesse na verloop van tijd, en vooral toen we een sjieke raskat kregen (waarom, dat leg ik zo uit), naar Wedgwood. Ik ben weg van de Edme-serie, vanwege de klassieke eenvoud. Onze poes was zó chic, dat ik twee Edme-schaaltjes voor haar kocht. Zo’n deftige poes kan natuurlijk niet uit een schaaltje van de Blokker eten!

Toch, over Blokker gesproken, daar hebben ze jarenlang het Recamier-servies gekocht. Een soort armeluisWedgwood, moeiteloos te mixen met Edme en er slechts op details van verschillend. Toen ik er onlangs achter kwam diverse delen ervan niet meer compleet te hebben, ontdekte ik dat de serie er precies nu uitgaat. Na iets van vijftien jaar. Nou ja, genoeg andere matches.

Ondertussen begon mijn verzameling roomwitte serviesgoed zich aardig uit te breiden. Omdat ik het bij die ene kleur en qua stijl bij “klassiek tijdloos” hield, was alles onderling moeiteloos te combineren.

Allemaal anders, toch één geheel

Op een zeker moment zag ik bij een naburig tuincentrum een heel lief setje om thee uit te drinken. Prachtig gelijnde kop-en-schotel, tijdloos en klassiek zoals ik het graag heb, maar wel met rozerode accenten. Moest ik dat nou wel doen? Ik dacht niet lang na en besloot het gewoon te doen. Rozerode accenten vallen niet uit de toon bij roomwit.

Mix & match

Zo groeide mijn verzameling van compleet roomwit naar steeds meer met rozerode accenten.
Ik kreeg er een theepotje met toile de jouy motief bij. Ik ontdekte Powell Craft, een prachtig servies met rode print. Met Moederdag kreeg ik dit lieve ontbijtsetje:

Powell Craft

Later kocht ik er zelf nog drie mooie borden en een schaal bij van dezelfde fabrikant. 

Soms echter koop ik iets niet op het moment dat ik dat beter wel had kunnen doen. Ronduit spijt heb ik dat ik nooit de theepot heb gekocht die bij deze kopjes hoort:

Abrigada Decma Portugal, staat er op de onderkant

Het was in zo'n schattig winkeltje waar ik wel meer pareltjes voor mijn interieur heb gekocht. "Dat theepotje koop ik volgende keer wel," dacht ik destijds, maar er kwam nooit een volgende keer, want van de ene op de andere dag was het winkeltje weg en mijn theepotje ben ik nooit meer ergens tegengekomen... 

In de loop der jaren kocht of kreeg ik ook andere stukken, zoals taartplateaus en koekschaaltjes. Gebaksschoteltjes, melkkannetjes, eierdopjes, petitfourschaaltjes, juskommen en opdienschalen, al dan niet ovaal. Echt veel ruimte voor al dat moois bood mijn servieskast op een gegeven moment dan ook niet meer, maar toen liet mijn moeder weten best van haar schattige theekastje af te willen. 

Pas toen we dit huis betrokken hadden we er dan eindelijk plek voor. Het staat schattig in het zicht maar niet in de weg. Vanwege de afgeschuinde hoeken paste het prima in de hoek naast de schuifdeuren, zo kun je aan beide kanten de ronde ruitjes zien. Ik ben zo blij met dit elegante kastje! Bovendien heeft mijn vader er een bijpassend dienblad met mooie handgrepen op gemaakt.

Het theekastje

Omdat ik het nog maar net heb ziet het er allemaal nog een beetje kaal uit, maar dat verandert de komende tijd heus nog wel. (Ja, ik weet het, ook de plinten ontbreken nog. En behang, al valt dat minder op. Daarover later nog eens een keer wat. Wij kijken al een jaar tegen kale muren aan in de achterkamer.)

Setje zilveren lepeltjes van een brocantemarkt, met nep-petitfours

Edme theepot, lichtelijk beroet aan de onderzijde vanwege intensief gebruik

 

Theekastje - interieur

Het enige dat aan mijn verzameling nog ontbreekt is een soepterrine. En dat terwijl ik zo’n soepliefhebber ben! Soep maak ik het liefst zelf, van verse ingrediënten met als enige “kunstmatige” een paar bouillonblokjes. Ik zal wel eens een recept hier plaatsen. Moet ik die soep wel weer een keertje maken, want ik heb er nu geen foto’s van. Voorlopig moeten jullie het maar doen met de foto’s van het servies waarin alle lekkernijen geserveerd worden!

Quiches

Muffins

Sandwiches

En nog meer sandwiches

Groetjes van de serviesverzamelaar!