Blij met mijn nieuwe border

In het voorjaar, herinnert u zich vast nog wel, zijn we hard bezig geweest het weitje naast onze tuin te veranderen in een tuin. De vijver is gegraven, de heg verplaatst, de border aangelegd en beplant.
Eind mei gingen de planten eindelijk de grond in, en nu is het twee maanden later en het resultaat is ongelooflijk.

Dat komt niet in de laatste plaats door het eenjarige spul dat ik ertussen heb gezaaid; papavers, cosmea, juffertje in 't groen, lathyrus.

Lathyrus groeit midden in de border tegen een rekje dat ik voor mijn verjaardag kreeg.

Cosmea is zo'n leuke bloem. En heel gemakkelijk zelf te zaaien.

Met papaverzaad heb ik genereus gestrooid. Ik vind ze zo mooi!

Papavers met op de achtergrond het groen van de cosmea's

Er staan enorm veel papavers door de border heen. 

En door wat ik er NIET tussen heb gezaaid, maar waarvan de zaden (en dat is een goede les voor de tweede border die in het nieuwe stuk moet komen) in de composthoop niet verteerd waren. Binnen de kortste keren was het hele nieuwe stuk overwoekerd door iets wat bij nader inzien duivekervel bleek te zijn.

Duivekervel is heus heel schattig.

Nu vind ik dat een schattig plantje, maar niet in overwoekerende aantallen in mijn nieuwe border. Het heeft me een dag of twee gekost om alles eruit te trekken (ja, ik wied met de hand, in mijn tuin wordt géén gif gebruikt!), en zelfs nu nog zie ik het zo nu en dan ineens achter een vaste plant vandaan groeien.

Hierna kwam de volgende reeks uit de compost ontsproten planten op: kattenkruid, komkommerkruid en kaasjeskruid, verbena bonariensis. Het meeste daarvan heb ik eruit gehaald, maar om de bijtjes en hommeltjes een plezier te doen heb ik de meeste verbena en een aantal exemplaren van het komkommerkruid laten staan.

Tja, op zoveel verbena had ik niet gerekend. Sterker nog, ik had er een paar gekocht bij de kweker...

Papavers en komkommerkruid. Op de voorgrond Nepeta en geranium

Daarnaast kwam nog allerlei onkruid op van het slag paardenbloem, ganzevoet, varkensgras en nog meer van dat soort ellende.Weer dagenlang plantje voor plantje uittrekken of uitsteken.

Want voor de rest ben ik juist enorm blij met mijn nieuwe border! Hij is halfrond, loopt gescheiden van een graspad langs de toekomstige vijver, en is gevuld met de mooiste plantencombinaties.

De nieuwe border, ongeveer 15 meter lang en tussen de twee en vier meter breed. Rechts de nog onaffe vijver.

Combinaties die ik elders in de tuin al had staan, en die me goed bevielen. Combinaties die ik op internet had gezien, combinaties die bij toeval goed uitpakten. Ik heb nog nooit eerder een complete border van niks af aan ontworpen, dus ik ben blij dat het zo mooi is als ik had gehoopt, of eigenlijk nog mooier dan gehoopt.

Het diepe roze van de papavers blijkt mooi te kleuren bij Delphinium "Ascolat", wat op zijn beurt weer mooi kleurt bij de korenbloempjes en het felle roze van de kattenstaarten erachter.

Hesperis kleurt ook mooi bij de geranium

Hier nog een keer de Ascolat met korenbloemen.

Zo'n tere combinatie: Campanula lactiflora "Loddon Anna" met struikroosje "Katharina Zeimet"

Of juist een heel sprekende combinatie: Agastache met een papaver

Of juist zacht met fel: het blauw van de geranium "Rozanne" met het zachte net-niet-roze van de roos Desdemona

Ton sur ton: Roos Sharifa Asma kleurt mooi bij de Delphinium

Vooral met mijn nieuwe rozen ben ik erg blij, met romantische, veelbelovende namen als Lichfield Angel, Jude the Obscure en Gentle Hermione. Ik had ze al een tijdje op mijn verlanglijstje staan en heb ze, zoals gebruikelijk, gekozen om hun schoonheid, geur en herbloei. De allermooiste van het stel vind ik Wollerton Old Hall, en de rijkst bloeiende is Desdemona, een vrij nieuwe roos (2016) van David Austin. Geniet mee!

Desdemona is een nieuwe roos van David Austin. Hij is heel zachtroze, bijna wit, en bloeit voortdurend en zeer rijk

Ik houd enorm van rozen die niet echt een kleur hebben, maar er een beetje tussenin zitten

Zoals ook Claire Austin, die net geen wit is, maar ook net niet roomwit of geel.

Ook al zo'n rijke bloeier. Vol bloemen en knoppen.

Jude the Obscure is heel warm zachtgeel...

...met een flinke vleug abrikoos, dat is een beetje afhankelijk van het weer. En die geur... mensenlief wat een enorm indrukwekkend parfum heeft deze. Misschien wel mijn sterkst geurende roos.

Lichfield Angel lijkt soms heel zacht abrikooskleurig, soms wit (leuk hè, dat zweefvliegje ging er net zitten toen ik met de camera klaarstond en vloog meteen na de klik weer weg)

Sharifa Asma is prachtig zachtroze, naar wit neigend. Ik kende deze roos niet, mijn man heeft haar uitgezocht, ik ben er blij mee!

Mijn favoriet bewaar ik voor het laatst. Wollerton Old Hall is de mooiste en dankbaarste en heerlijkst geurende van al mijn nieuwe rozen. De kleur houdt het midden tussen abrikoos en botergeel, de bloemen prachtig bolvormig, de geur is overweldigend en - zelfs nu het al dagen zo regent - bloeit hij maar door en door. Als ik iemand een roos zou mogen aanraden, zou het deze zijn.

Hortensia's

Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik van mening ben dat je van bepaalde dingen nooit teveel kunt hebben. Tevredenheid bijvoorbeeld, maar ook rozen, boeken en poezen komen in dat rijtje voor. En hortensia's! Ik krijg er elk jaar wel een handvol (of meer), en stek er ook de nodige, en dat leidt ertoe dat ik er inmiddels vele tientallen in mijn tuin heb staan.

Langs de hele voorgevel een lange rij hortensia's, in allerlei schakeringen (niet alleen blauw dus)

Omdat ik pas vijf jaar in deze tuin tuinier zijn ze nog niet allemaal groot, hoewel er gigantische verschillen zijn; de hortensia bij het terras is een jaar of drie oud en al ruim een meter hoog en breed, net als de tweejarige stek van mijn oma's hortensia,

Weet u nog? Deze foto heb ik vorig jaar ook laten zien. Dat ben ik in mijn oma's tuin, met rechtsboven de stek van die hortensia.

En dit is hij een jaar later. Ongelooflijk hè.

...terwijl andere er al vijf jaar staan en nauwelijks een handbreedte boven de aarde uit komen.

Dat laatste schijnt te komen door groeihormoon; als je buiten het seizoen een hortensia koopt, zo ongelooflijk vol met prachtige volle bloemschermen, is de kans vrij groot dat hij met groeihormoon is behandeld. Is dat hormoon uitgewerkt, dan stopt de groei vrijwel volledig en duurt het heel lang voor de plant op eigen kracht verder gaat groeien. Zelfs als je hem in de volle grond zet.

Mijn advies is dan ook: stek een hortensia zelf of koop hem in het seizoen, dan heb je de minste kans dat ermee "geknoeid" is. 
Stekken is ontzettend gemakkelijk: neem een takje met twee bladeren, knip de helft van de bladeren weg, steek het steeltje in stekpoeder (ja, dit is ook groeihormoon, dus als je dat liever niet hebt, doe het dan gewoon niet) en zet het in een potje aarde. Goed nat houden en zodra er nieuw blad aan komt (zie pijl op foto hieronder) weet je dat je stek gelukt is. Zodra het nieuwe blad volgroeid is kan hij de volle grond in. In een vaasje kan het overigens ook, dan kun je goed zien wanneer er worteltjes aan komen.

"Had je er nog niet genoeg?"

Tips om hortensia's blauw te krijgen heb ik helaas niet. Al die verhalen van hortensiapoeder en roestige spijkers ten spijt heb ik nog nooit enige invloed op het al dan niet blauw worden van mijn hortensia's kunnen uitoefenen. Vorig jaar, na dat hele natte voorjaar, had ik plotseling een tuin vol blauwe hortensia's, dit jaar zijn de meeste weer gewoon roze. Zelfs een hortensia die ik blauw heb gekocht en die jarenlang blauw is geweest, en die om precies die reden in de blauwe border staat.

Extreem blauwe hortensia in de voortuin. Volgens alle logica zou een zo dicht bij de gevel staande hortensia nooit blauw kunnen zijn (want dicht bij het huis zit doorgaans veel kalk in de grond door cement e.d.), maar van logica hebben mijn hortensia's zich nog nooit wat aangetrokken.

Schakeringen in één plant, dat vind ik zo mooi

Deze was dus altijd blauw en staat derhalve in de blauwe border.

Deze donkerbladige had erg te lijden onder de vorst eerder dit jaar, maar de bloemknoppen bleken ongedeerd.

De kleur verandert continu.

Dit zijn allemaal schakeringen in één hortensia. Praat mij dus niet over kalk en roestige spijkers en grondsoorten, want mijn hortensia's trekken zich van die regels niets aan.

Deze is laat dit jaar, maar dan wel weer blauw gebleven.

Een absolute aanrader vind ik de hortensia "Bodensee". Hier samen met Veronica "Blauriesin", mooi hè.

Hortensia's zijn er in zo veel verschillende tinten

Tot bijna rood aan toe.

Maar het allermooist blijf ik toch de paars/roze/blauwe vinden. Deze schoonheid is meeverhuisd uit onze oude tuin, wat ben ik daar blij mee. Stel dat ik 'm had achtergelaten!

Deze begon zijn carrière in een pot bij de voordeur, maar belandde in de tuin toen hij eruit gegroeid was. Zo'n schitterende kleur.

Heel zachte tinten vind ik ook mooi.

"Witte hortensia's veranderen niet van kleur, die blijven altijd wit". Ja, vast, maar niet bij mij. Ik heb een witte die roze is geworden, en deze gaat steeds meer richting blauw/paars.

Bijzondere bloemvormen (helaas door droog voorjaar maar kleine schermen dit jaar), de sterhortensia

En dit is niet de seringhortensia, maar hij lijkt er wel op. Dit is de Hopcorn.

Prachtige kleur en mooie bolle bloemetjes

Een aanwinst in mijn nieuwe border.

Nog meer bijzondere soorten: Eikenbladhortensia

Annabelle

Limelight, nieuw in de tuin