Ik werd 's morgens vroeg gewekt door een geluid alsof iemand een bak grind op ons dak gooide, maar omdat ik zo lekker warm in mijn mandje lag en bovendien rolluiken voor de ramen heb, was tegen de tijd dat ik naar buiten keek alles al weg en heb ik niet kunnen zien wat het nou precies was.
Het werd een winderige dag met af en toe een vlaag regen, maar zo tegen het middaguur knapte het op en wilde ik een stukje gaan wandelen.
Voor de zekerheid de buienradar nog even gecontroleerd, en daar zag ik zo'n pak ellende onze kant op komen dat het wandelingetje acuut geannuleerd werd.
En dat was maar goed ook!
Een dik halfuur later klonk de eerste donderklap, en twee donderslagen later begon het te druppelen... nee, dat waren geen druppels, dat waren hagelstenen!
Hagelstenen zo groot als het grind op ons tuinpad!
Het lawaai was niet te beschrijven en de snelheid (1-2 minuten) waarmee de straat en de daken van de huizen wit waren, evenmin.
 |
| Links: hagel, rechts: grind |
 |
| Wit, maar nog lang geen kerst |
 |
| Op de vensterbank |
 |
| Beetje scheve foto van de zijtuin (kijk mam, je buxus!) |
Alles bij elkaar heeft het misschien vijf, zes minuten gehageld, maar wat een geweld was dat zeg.
Omdat het ruim boven nul was, was de witte laag binnen de kortste keren weer weggesmolten, hoewel het buiten duidelijk kouder was dan 's morgens.
Toch, toen ik 's avonds de schuur op slot deed, ontdekte ik dat in beschutte hoekjes nog steeds hele plakken tot ijs samengesmolten hagel lag.
En mijn dochter, die heeft een heleboel hagelstenen verzameld en in de vriezer gelegd, bij de ijspegels en de sneeuwbal van vorige winter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten