Het schijnt dat de natuur een week of vier, vijf
voorloopt. Dat kan wel kloppen, want de narcissen staan op springen en die
bloeien normaliter op mijn verjaardag, eind maart.
Ik moet zeggen dat ik het na de krankzinnig lange
winter van vorig jaar totaal niet erg vind dat Koning Winter dit keer een
jaartje overslaat. Heerlijk vind ik het om nu al in de tuin bezig te kunnen.
En bezig, dat ben ik! Ik heb de afgelopen dagen – in
mijn eigen bedaarde tempo weliswaar – elke dag wel een paar uur in de tuin gewerkt.
Borders leegmaken was mijn eerste doel. Want door de
afwezigheid van winter, dit jaar eigenlijk een lange herfst is die naadloos overgaat
in de lente, denken mijn bloemen (van afgelopen jaar dus) dat ze gewoon lekker
door kunnen blijven bloeien.
 |
| Kaasjeskruid bloeit nog steeds... |
Maar sorry jongens, goudsbloemen en kaasjeskruid tussen
mijn krokussen, dat vind ik geen gezicht.
Dus die late zomerbloeiers moesten toch echt het
veld ruimen. Tezamen met het vele afgestorven groen (nu bruin) dat in een dikke
laag over de borders lag.
 |
| Voor: nogal rommelig en veel afgestorven groen. | |
Kaal dat het nu is! Maar fijn kaal. Niet meer het
kaal van vergankelijkheid en vergane glorie, maar kaal van “kom maar op met de
lente!”
 |
| Na: orde na de chaos. Laat de lente maar komen! |
Daar ben ik dus een middag of twee mee zoet
geweest. Behalve de nog altijd bloeiende kaasjeskruid en goudsbloemen heb ik
ook een paar zeer grote rozetten verwijderd waarvan ik de kans ongeveer 20-80
inschatte dat het iets moois kon worden, een bosje lelies die vorig jaar BRUINE
bloemen bleken te geven.
Het “voordeel van de twijfel” van afgelopen voorjaar,
dat iets heel hoogs bleek te gaan worden, met witte pluimen heb ik
er weliswaar uitgehaald, maar wel bewaard, hij krijgt misschien nog een kans op een plek waar zo’n gigant wel tot
z’n recht komt. Verder een rabarber die midden in een bloemenborder omhoog kwam –
en waarvan ik me toch herinner dat we die vorig jaar al weggehaald hadden.
Restje wortel blijven zitten misschien?
 |
| Bruine lelies... |
|
Enfin, na zo’n middag is het heerlijk theedrinken
in de door de zon opgewarmde woonkamer. Helaas waren de berichten voor gisteren wat minder zonnig. Maar zoals gewoonlijk zaten de weermensen er weer eens naast
en na de lunch brak de lucht en werd het veertien graden.
Naar karweitjes hoefde ik niet te zoeken. Vandaag
besloot ik de rozen te snoeien. Rigoureus. Vorig jaar heb ik dat ook op die
manier, waarvoor de rozen mij bedankten met extreme groei en bloei. Tot mijn
verbazing kwam ik maar op elf rozen, er staat me bij dat ik er vorig jaar
dertien telde. Zulke dingen kunnen me nachten uit mijn slaap houden, weet je
dat.
 |
| Gesnoeide roos (zeg maar: gehalveerd) |
Enfin. Wederom was het een prettige middag, want
wat geeft werken in de tuin mij toch een hoop vreugde en energie! Ondertussen
vermaakte mijn dochter zich met de nieuwe poes Poef, die nog aan de lijn door
de tuin struint, en met haar Playmobils. Gisteren was ze zo lief mij gezellig
te helpen, handschoenen aan en haar hele tuin mooi kaal gemaakt tot de aarde er
weer rijk en zwart uit zag.
 |
| Poef |
 |
| Mijn dochters tuin ook weer grotendeels kaal |
 |
| En een beginnetje gemaakt met het kaal maken van de toekomstige moestuin |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten