Het verband tussen geraniums en voetbal

Ik heb het altijd fascinerend gevonden hoe het geheugen van de mens werkt. Soms denk ik dat het net zo in elkaar steekt als de bestanden op mijn computer, met mappen en submappen waarin braaf alles gerangschikt zit, maar er zijn ook momenten waarop ik de indruk krijg dat alle herinneringen op een willekeurige hoop liggen en op onbegrijpelijke wijze met elkaar in verbinding staan.

Ik bedoel, hoe je door een beeld in een film plotseling aan je vakantie moet denken, of een liedje je terugbrengt bij een avond in je middelbare schooltijd, is meestal vrij gemakkelijk terug te herleiden, en hoe je, een gesprek van achter naar voor terugspoelend (dat doe ik soms), nou van “opa’s vergrootglas” uiteindelijk bij “haaienvinnensoep” terechtkwam is vaak ook nog wel te begrijpen, als je de gedachtesprongen overdenkt.

Van tijd tot tijd heb ik echter bijzonder merkwaardige associaties, waarvan me meestal niet meer te binnen wil schieten waarom datgene me nou juist dáár aan doet denken. 
Zo moest ik bij het invullen van een bepaalde lijst op mijn werk onmiddellijk aan een memorabele sanitaire stop in Frankrijk denken.
Heel soms gaat me een licht op.

Neem het volgende: toen ik vanmiddag de dode bloemetjes uit mijn geraniums aan het knippen was, moest ik aan FIFA-baas Sepp Blatter denken. 

En dat gebeurt me nou altijd als ik met de geraniums bezig ben.

Begrijpt u het? Nou, bij mij duurde het ook even. Om te beginnen heb ik namelijk niets met voetbal (het aankomende WK zal waarschijnlijk grotendeels aan mij voorbij gaan – dit in tegenstelling tot de Tour de France overigens, die ik ieder jaar trouw volg (maar niet om de redenen die u zult denken – het zit namelijk zo, ik ben enigszins francofiel – ja, waarom ben je dan in Duitsland gaan wonen, zult u zeggen, nou, dat vraag ik me soms ook af, al was het alleen maar omdat ik het Frans zo veel beter beheers dan het Duits. Maar dit terzijde – ik volg dus de Tour voornamelijk vanwege de landschappen die voorbij komen, ik kan immers niet ieder jaar zelf naar Frankrijk en als ik ga beperk ik me  gewoonlijk tot één streek, dus iedere Tour is weer een genot wanneer de camera uitzoomt en ik niet die sliert magere fietsers, maar de omgeving te zien krijg). 

Voetbal interesseert mij zó weinig dat ik wel een paar anekdotes met u wil delen. Zo was er die keer op mijn werk dat ik een klant, die een Zeer Beroemde Keeper bleek, aanzag voor een nogal snobbig ventje met te dure kleding ("vast een crimineel") en derhalve een bij die indruk passende behandeling gaf, tot grote hilariteit van mijn collega's die zagen wat er gebeurde maar niet ingrepen.

Of die keer dat een vriendin me stralend van trots een foto liet zien van haar en een  zorgvuldig gecoiffeerde jongeman, en ik tot haar grote teleurstelling alleen maar "oh, leuk" zei omdat ik geen idee had dat ze een Zeer Beroemde Voetballer was tegengekomen.

Waar had ik het over. O ja, Sepp Blatter en zijn connectie met mijn geraniums. Nou, dat zit dus zo, ik ben erachter gekomen toen ik (door weer allerlei rare associaties) aan een bepaalde vakantie moest denken. 

Jaren geleden, mijn dochter was nog niet eens geboren, hebben mijn man en ik op vakantie in Zwitserland een rit langs al die prachtige bergpassen gemaakt die het land rijk is. 

In de buurt van de Grimselpas (wat een geweldige naam trouwens, klinkt als iets uit een griezelverhaal) kwamen we, in een smal dal, bij het dorpje Ulrichen. En wie Ulrichen zegt, zegt blijkbaar Sepp Blatter. Hij mag er dan wel niet geboren zijn, maar is wel ereburger en elke zomer vindt er het Sepp Blatter-voetbaltoernooi plaats.

Niet dat bovenstaande me nou werkelijk interesseert, ik zal het in een vakantiegids of iets dergelijks hebben gelezen, maar in elk geval bleef voor mij het dorpje Ulrichen sindsdien verbonden met Sepp Blatter, de baas van de FIFA.

Nou hoor ik u denken: maar die geraniums dan?

O ja. Behalve het kleine formaat van het dorpje en de nogal authentiek aandoende houten huisjes, was er nog iets dat opviel, namelijk dat er bij werkelijk elk raam overvloedig bloeiende geraniums hingen. Op zich is dat voor Zwitserland niet zo heel bijzonder maar van die hele vakantie zijn me vooral de geraniums in Ulrichen bijgebleven.

Enfin, de link Geraniums-Ulrichen-Sepp Blatter is op een bepaalde manier altijd in mijn hoofd blijven zitten, en komt elke keer wanneer ik met mijn geraniums bezig ben, onbedoeld weer bovendrijven.

Het gekke is wel, dat ik van al die overvloedige Ulrichense geraniums amper foto’s op internet kan vinden. Zo werkt het geheugen dan ook weer. Plaatjes die in je hoofd zitten hoeven niet altijd te kloppen!

Om het goed te maken, dan toch maar een (niet door mij gemaakte!) foto van het schattige plaatsje Ulrichen, bijna een soort openluchtmuseumpje in Wallis.

Ulrichen, met slechts een paar geraniums

Mocht je nou eens in Zwitserland zijn en een echt een openluchtmuseum willen bezoeken, sla dan alsjeblieft Freilichtmuseum Ballenberg, tussen Brienz en Meiringen, niet over.

(Ja, onderstaande foto’s heb ik wél zelf gemaakt)

 

 Berghutjes uit Wallis

Dr. Vogel kruidentuin

Elzasser boerderij

Typisch Zwitsers chalet (hier wél met overvloedige geraniums!)

Goed, je ziet aan dit stuk dat vrij associëren je op de gekste plekken brengt, ik bedoel, ik begon met het menselijk geheugen en ik eindig in een openluchtmuseum in Zwitserland.

Grappig hè.

Zwitserland is trouwens een fantastisch vakantieland - veel mensen die ik het aanraad geven het niet eens een kans omdat Zwitserland alleen maar met "duur" geassocieerd wordt, maar dit is echt een misverstand! Het is veel beter Zwitserland te associëren met fijne dingen als "kaasfondue" en "overweldigende natuur" en zulks.

Lauterbrunnen

Jungfraugahn - op de achtergrond de beruchte noordwand van de Eiger

Lauterbrunnen

Hasliberg, met de Grimselpas in de verte

Brienzersee

Aletschgletsjer