De laatste dag van augustus

Ik heb al een tijdje niet geschreven en dat kwam voornamelijk door twee dingen: het weer was niet zo best, dus ik heb veel tijd binnen doorgebracht, en ten tweede had ik er ook de energie niet voor. Zon en regen wisselden elkaar de afgelopen weken in hoog tempo af, net als de energiepieken- en dalen in mijn lijf.
Ik heb veel gelezen - zo'n twee, drie boeken per week - en dat was ook fijn, maar niets haalt het toch bij lekker in de tuin bezig zijn.

Met zulk weer ga je niet in de tuin werken

En wat een extra domper is na wekenlang matig weer met koele nachten: alles begint al geel te worden. Zo jammer! Je voelt de herfst al in de lucht hangen, zelfs op warme middagen wanneer de zon uitbundig schijnt. Een mistige stilte, een kilte in de lucht die er eerder nog niet was. Na een half jaar wordt het tijd om eraan te wennen dat dit heerlijk lange, warme zomerseizoen aan zijn eind begint te komen. Maar wie weet krijgen we nog een prachtige Indian Summer! Voor komende week zijn de vooruitzichten heerlijk.

Het frisse is eraf...

Je zult je afvragen, heb je dan eigenlijk wel wat te melden, na drie weken niet tot nauwelijks tuinieren? Welja, ik heb altijd wel wat te melden. Nu het weer me naar binnen dwong ben ik me weer eens wat meer gaan bezighouden met ons huis. We wonen er nu twee jaar maar omdat mijn gezondheid niet toelaat dat ik grote karweien aanpak komt al het werk op mijn man neer, in de weekenden. En hij heeft natuurlijk ook niet elk weekend maar zin om te klussen, dus we zijn nog niet zo ver als de meeste mensen die ergens twee jaar wonen.

Om te beginnen heb ik de naaimachine tevoorschijn gehaald, omdat ik toch wel weer verder wil met de gordijnen van de achterkamer. Aangezien ik toch bezig was, heb ik ook meteen een jurkje voor mijn dochters pop gemaakt - zij had alleen het balletpakje waarmee ze geleverd was, en een trui gemaakt van een oude sok:

Trui van een sok

Het arme poppenkind had niets anders om aan te trekken, dus heb ik van een lief lapje een jurkje gemaakt, best goed gelukt vind ik zelf! Mijn dochter was er in elk geval erg blij mee!

Mouwen inzetten vind ik erg moeilijk!

Plooien in een rokje maken ook

Maar het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf!

Verder ben ik, zoals ik eens in de zoveel tijd doe, naar de kringloopwinkel geweest op zoek naar pareltjes die door de andere mensen over het hoofd worden gezien, en dit keer stond er een schattige kop- en schotel op mij te wachten. Met dat rozerode motiefje past het precies bij de rest van mijn servies!

Een week later was er een brocantemarkt in de binnentuin van het museum en daar vond ik twee mooie zilveren lepeltjes, een theelepel en een suikerlepel, dus dat maakte samen een mooi setje.

Villeroy & Boch, zomaar bij de kringloopwinkel gevonden!

Zilveren lepeltje

Zilveren suikerschepje

Verder zijn we ons aan het voorbereiden op de verbouwing van de keuken. Na twee jaar aanmodderen in een totaal verouderde en allesbehalve praktisch ingerichte keuken vind ik dat ook wel eens tijd worden. Elke avond brengt het koken een scheldkanonnade teweeg, simpelweg omdat er niet te werken valt. Een van de krachtigste eisen die ik heb voor de toekomstige keuken is dan ook: werkruimte. Alsjeblieft, véél werkruimte. Met krap een meter aanrecht red ik het echt niet. Vooral niet omdat we elektrisch koken. Een lege pan kun je niet, zoals ik bij een gasfornuis gewend was, op het fornuis laten staan. De kookplaat blijft heet, dus moet ik lege pannen elders stallen. Maar waar? Er is geen plek. Op dat metertje aanrecht? Dan heb ik geen plaats meer voor de borden. Laat staan wanneer ik iets uit een kookboek maak. Dat moet ik dan ook nog ergens kwijt. In de minuscule gootsteenbak dan maar? Ik mag van geluk spreken dat daar één pan in past. In de vaatwasser meteen maar? Ik wou dat 't kon, de vaatwasser is half formaat, zoals alles in de keuken klein is. Niet dat dat ergens voor nodig is, want de keuken zelf is met ruim 12 vierkante meter prima van formaat.

Wat jammer is zijn de vier deuren, in elke muur één. Dat maakt dat voor de toekomstige indeling wat creativiteit nodig is, zeker omdat ik geen bovenkastjes meer wil en wel voldoende berg- en werkruimte. Op basis van mijn wensen heb ik wat tekeningen gemaakt.

De huidige situatie. Let vooral op de ergonomische plaatsing van de magnetron... We hebben één kastje olijfgroen geverfd, omdat we de nieuwe keuken waarschijnlijk in die kleur willen hebben.

Zoiets zou ik het graag zien. Met een hoekopstelling links, en een hoge smalle kast rechts van de deur.

Om iets meer ruimte te creëren hebben we een sidetable bij het raam gezet. Die onmiddellijk vol lag met van alles. Let ook op de retro-tegels in geel met grijs. Er lag eerst vloerbedekking (!) maar dat hebben we snel weggehaald.

Zelfde kant, richting het raam. Zo zie ik het in het ideale geval voor me. Een hoekopstelling met de kraan onder het raam, zodat ik mijn tuin kan zien.

Want dit is het uitzicht vanuit het keukenraam!

Het kleine kastje dat tussen de deur en het raam komt te hangen, heb ik al in huis.

Hier een hele muur vol loze ruimte.

De koelkast wil ik een kwartslag draaien en langs de muur een kastje dat we nu nog op zolder hebben staan.

De kookhoek, met onpraktische elektrische kookplaat en een volslagen gebrek aan ruimte om ook maar iets even neer te leggen tijdens het koken.

Hier wil ik graag een mooi emaillen fornuis met gaspitten, en witjes achter het fornuis op de wand. En een stille afzuigkap.

Heel wat wensen dus, voor de keuken, maar ik denk dat het allemaal wel goed kan komen. Wanneer het zo ver is volgt natuurlijk een uitgebreid verslag met foto's!

Ondertussen een tipje van de sluier:

Franse plavuizen!

Om af te sluiten nog wat foto's van de tuin, want hoewel ik zelf er niet veel heb uitgevoerd, gaat de natuur gewoon zijn gang.

Kijk, hoe bijzonder, bloesem én een appel tegelijkertijd!

De rozen bloeien weer, als dank voor mijn snoeiactiviteiten eind vorige maand

David Austen "Eden Rose"

De gele roos bloeit ook weer helemaal

"Dahlia Ball Eveline, met super grote bloemen". Jaja, supergroot. Iets groter dan mijn duimnagel. En nog de verkeerde kleur ook...

De zonnebloem in de zijtuin bezwijkt bijna onder zijn elf bloemen

Sedumtijd... dan is de zomer echt voorbij...

De kleine dahlia bloeit ook weer, net nu de zonnehoed, op wie hij een beetje lijkt, klaar is met mooi zijn.

De laatste bloemen van de flox

Deze roze salvia en lavendel lopen een beetje achter en bloeien nog alsof het hoogzomer is. Hun soortgenoten elders in de tuin zijn allang uitgebloeid. Op de voorgrond vrouwenmantel en slangenkruid, en links een Zuid-Franse dakpan die dienstdoet als "glijbaan" voor de kikkers in de vijver.

Mooie omlijsting van hibiscussen rond het konijnenhok.

Kiekeboe! Zonnehoed, margriet en agastache. Korenbloempjes op de achtergrond

Foto van een week of twee geleden, toen roosje Katharina Zeimet nog een prachtige tweede bloei gaf.

Rode zonnehoed, detail

Margrietjes zijn aan komen waaien en staan overal in de borders, mooi hoor.

Het blijft een van mijn favoriete combinaties, Nepeta met wit roosje Katharina Zeimet.

De hanging baskets bloeien nog wel heel mooi en trekken zich weinig aan van de naderende herfst

Van mijn moeder kreeg ik deze mooie nieuwe, maar ik vond het te laat in het seizoen om er nog bloemen in te doen.

Wel heb ik nog flox "Sweet Summer Surprise" en agastache "Blue Fortune" gekocht, en deze stonden zo leuk bij elkaar, dat ik besloot ze in een groepje te planten in de zijtuin.

De zijtuin heeft dringend behoefte aan wat meer blauw namelijk

Hier staan ze naast elkaar in de grond. Links ervan heb ik nog een zonnehoed geplant. Op de voorgrond de knoppen van de witte klimroos "Climbing Sombreuil".

En omdat het zo'n leuk groepje is, heb ik het drietal nog een keer achter in de zijtuin herhaald, tegen de groene achtergrond van de laurierkers. Herhaling geeft rust in de border, en eenheid in de tuin, dus ik ben heel benieuwd hoe dat volgend seizoen gaat uitpakken.

Volgende keer als ik schrijf is het september!

Grote katten, grote kittens

Ik houd van katten. Niet alleen van mijn eigen katten, ook van alle andere katten. Er is geen kat die ik oversla en elke kat die binnen handbereik durft te komen krijgt van mij een welverdiende aai.

Ook wilde katten - weliswaar niet om te aaien, maar toch wel om te bewonderen - vind ik prachtig.

Gisteren waren we in de dierentuin in Amersfoort, een dierentuin met een vrij uitgebreid scala aan katachtigen. Aan de ene kant vind ik het zielig, want de hokken en nagebouwde habitat waarin ze wonen, zijn natuurlijk krankzinnig klein vergeleken met hun territorium in het wild, maar het is nu eenmaal een droevig feit dat een heleboel wilde dieren op deze planeet helemaal geen ruimte meer geboden wordt - zelfs al staat er een hek om hun leefgebied heen met een bordje "reservaat" erop, dan nog zijn ze niet veilig voor stropers. Om hun vacht, hun slagtanden, hoorns, weet ik allemaal wat voor geneeskrachtige (maar vooral: grof geld opleverende) onderdelen van hun lichaam.

In Amersfoort wonen Siberische tijgers (oranje én witte!), lynxen, leeuwen, jachtluipaarden, een Perzische panter en Geoffroy's katten. En wat nu de belangrijkste reden van ons bezoek aan de dierentuin was: de Siberische tijgers hebben jonkies! Eergisteren mocht het drietal voor het eerst naar buiten, twee en een halve maand oud. Ze zijn zo enorm schattig! Ik besefte dat ik nooit eerder jonge tijgertjes in het echt heb gezien, dus ik genoot met volle teugen, ook al werd ik zowat platgeperst en doof geschreeuwd door de andere bezoekers.

De tijgerwelpen - drie jongens - waren nu al groter dan onze Brits korthaar, die een meer dan forse huiskat is. Aanvankelijk lagen ze nog wat te soezen:

Aaaaaah

Maar later kwam moeder in beweging, en toen kwamen ook de kleintjes in actie, om te drinken en te spelen!

Moeder Angara met haar drie zoons

 (Advies: Zet bij allebei 't geluid maar uit, niets dan gillende kinderen op de achtergrond)

Wat schattig hè!

Rond drie uur 's middags was het de bedoeling dat de welpen weer naar binnen gingen, zodat de vader weer rond kon lopen. Vader mag nog niet bij de jongen, dat is te gevaarlijk. Echter, moeder ging naar binnen en de jonkies kropen buiten bij elkaar en gingen liggen slapen.

De verzorgers lieten moeder daarop weer naar buiten in de hoop dat ze haar kinderen ging ophalen, maar moeder keek even en dacht kennelijk: Ze liggen daar wel best, en maakte geen aanstalten.

Weer moeder naar binnen gelokt, en toen hebben de oppasssers de kleine tijgers opgetild en naar binnen gebracht, waarna vader eindelijk naar buiten kon.

Vader Ilya is een van de mooiste en grootste Siberische tijgers die ik ken, hij is mijn favoriete dierentuindier. Enorm groot en imposant, bij hem vergeleken is koning Leeuw maar een scharminkeltje.

Op deze webcams zijn tussen drie uur 's middags en tien uur 's morgens de welpen met hun moeder te zien.

http://www.dierenparkamersfoort.nl/dierenpagina/welpcam/

Verder natuurlijk genoten van de krachtige schoonheid van de witte tijgers, leeuwen, panter, cheeta, lynxen en de Geoffroy's kat - die laatste een maatje kleiner dan een huiskat, erg mooi beestje, helaas te schuw om goed op de foto te kunnen krijgen, dus voor een plaatje moet je even op dit linkje klikken: KLIK

Euraziatische lynx

Alles bij elkaar gisteren 19 katten gezien, een geslaagde dag wat ons betreft!

Inspirerend bezoek aan een andere tuin

Altijd maar naar dezelfde tuin, naar dezelfde border kijken, gaat uiteindelijk ook wel eens vervelen. Daarom heb ik afgelopen week eens een andere tuin dan die van mijzelf bezocht. Zo kwam het dat we op een zonnige dag het hele gezin naar de vijvertuinen van Ada Hofman gingen.

Ik had geen enkel probleem mijn man mee te krijgen; zoals ik eerder al schreef is de combinatie mannen en vijvers een formule voor succes. Niet dat een tuin zonder vijvers problematisch zou zijn, hij bezoekt net als ik graag andere tuinen om inspiratie op te doen (en, moet ik eerlijk zeggen, dat doen we veel te weinig!)

Ada Hofman heeft een stuk grond van 2,5 hectare in Overijssel, Nederland, omgetoverd tot een paradijsje met tientallen vijvers en modeltuinen.

Een verslag in foto's.

Het huisje bij de grote vijver

Roze waterlelies

Mooie kleuren

Beplanting achter de grote vijver

Kermit

Waterlelie

Waterlelie

Forse hortensia's

Gezellig zitje onder de boom

Grote vijver

Koi

Kleine vijver met tuinhuisje

Een van mijn favorieten: schaduwtuin met vijver

Mooie afwisselende beplanting

Zitje bij de border

Border met kattenstaart en flox

Mooie border met flox en guldenroede

Ik heb heel wat ideeën opgedaan, maar het meest inspirerende kwam niet van een vijver, maar uit een van de borders:

Flox tussen de Annabelles!

Wat een leuk idee! Annabelles zijn best saai, tenzij je in je tuin enkel voor rustige groen- en wittinten kiest. Maar bij een kleurrijke, bloemrijke tuin vind ik ze eigenlijk te groot voor hun eenkleurigheid. Een combinatie met floxen (of, wat ik zelf denk te gaan doen: herfstanemonen) verlevendigt het enorm!