Het jaar is zo goed als voorbij, en dus is het tijd voor terugblikken en lijstjes maken.
Vandaag een lijst met de mooiste boeken die ik in 2015 gelezen heb.
Ik ben lid van
Goodreads wat het gemakkelijk maakt mijn lezerijen bij te houden. Eind vorig jaar had ik meegedaan met de door hen georganiseerde "Reading Challenge" en me voorgenomen in 2015 50 boeken te lezen. Een nobel streven, want dat komt neer op een gemiddelde van ongeveer een boek per week, en ik weet van mezelf dat als ik het te druk heb, boeken lezen altijd de sluitpost is. De 50 boeken waren dus niet alleen een uitdaging qua aantal, maar ook een belofte aan mijzelf: zorg dat je in 2015 genoeg ruimte en tijd voor jezelf overlaat om te kunnen lezen.
Inmiddels sta ik op 58 boeken, en ik ben er nog in twee bezig die ik misschien ook nog wel uit krijg. Missie volbracht!
Dan nu de boeken die het afgelopen jaar het meeste indruk op mij hebben gemaakt.
Ik geloof dat ik vorig jaar een top 5 had gemaakt, maar dit jaar heb ik er gewoon méér die me erg goed bevallen zijn, dus is het dit keer een top 10.
10. Mars - Andy Weir
Ik weet niet meer of ik al van de film ("The Martian", met Matt Damon) wist toen ik dit boek ging lezen, maar het leek me een interessant gegeven; een man die per abuis voor dood wordt achtergelaten op Mars en het vanaf dat moment in zijn eentje moet zien te rooien, want hulp komt pas over anderhalf jaar zijn kant op. Haalt hij dat? Kan hij zo lang in zijn eentje overleven?
Wie de film heeft gezien weet dat het, ondanks het ongelukkige begin voor de hoofdpersoon, een vrolijk verhaal is waar het tempo lekker in zit, en het boek is al net zo. Verwacht geen hoogstaande literatuur, maar een prettig lezend boek dat je in een paar dagen uit hebt, een feel-good boek, fijn voor in de vakantie, en geschikt voor zowel mannen als vrouwen. Zelfs mijn dochter heeft het gelezen.
9. Zout op mijn huid - Benoîte Groult
Dit boek had ik een jaar of twintig geleden al eens gelezen. Ik leende het uit aan iemand en kreeg het nooit meer terug, tot ik via mijn vriendin uit een doos opgeruimde boeken zomaar een nieuw exemplaar in handen kreeg.
Het was een totaal
andere ervaring dan de eerste lezing. Wat me nu vooral opviel was de
verfijnde manier waarop de waarnemingen werden gedaan, de verschillen
tussen mensen en sociale klassen werden blootgelegd. De kracht van de
vrouw en haar zwaktes die in wezen ook krachten zijn, maar van een heel
andere orde. Het personage Gauvain is, hoe hij omschreven is,
absoluut niet mijn mijn type, toch ga je als lezer bijna net
zoveel van hem houden als de hoofdpersoon doet.
Een feministische roman zonder opgeheven vingertje. Een aanrader.
8. De wraak van meneer Heming - Phil Hogan
In dit boek houdt een makelaar een reservesleutel achter van ieder huis dat hij verkoopt. Zo kan hij de mensen een beetje in de gaten houden, zelfs corrigeren waar nodig. Denk aan de scène in de film Amélie waar ze het huis van de groenteboer binnendringt en wat kleine veranderingen aanbrengt. Dit bizarre gegeven pakt in dit boek heel goed uit, het is zowel grappig als griezelig. Van sommige boeken zou je wel willen dat ze veel dikker waren, en dit is daar één van. Ik heb ervan genoten, juist omdat het allemaal zo ongeloofwaardig was, en omdat meneer Heming (de makelaar) zichzelf zo ontzettend belangrijk vindt voor het wel en wee in zijn stadje.
7. Mannen die vrouwen haten - Stieg Larsson
Ik heb ooit een e-reader gewonnen en daar stond dit boek op. Ondanks dat ik allerminst gecharmeerd ben van elektronische boeken (ik ben een vrij oplettende lezer en blader tijdens het lezen nog al eens terug, en dat gaat bij e-books minder gemakkelijk, om maar wat te noemen) was ik wél bijzonder gecharmeerd van dit verhaal. Thrillers zijn niet echt mijn genre, maar dit boek is heel erg spannend, goed en vlot geschreven. Lisbeth Salander is een van de meest interessante boekpersonages van de afgelopen jaren. Ik heb na dit boek de rest van de trilogie ook gelezen, en die waren eveneens erg goed (hoewel de derde op sommige punten wat ongeloofwaardig werd), en als ik een top-12 had gemaakt in plaats van een top-10 dan waren die andere twee ook in de lijst geëindigd.
6. The Sandman - Neil Gaiman (deel 1)
Dit is geen roman in de strikte zin van het woord, het is een beeldverhaal ("strip" zou ik het niet willen noemen). Het is horror, mythologie, mystery, fantasy, drama, hedendaags en historisch door elkaar heen. Het begint met een man die de dood wil vangen, in plaats daarvan krijgt hij haar broer, Dream (Morpheus, The Sandman) te pakken. Zeventig jaar lang houdt hij hem gevangen onder een glazen stolp, wat zo zijn gevolgen heeft voor het slaapgedrag van de mensen in de wereld. Wanneer Dream eindelijk weet te ontkomen, beginnen de gebeurtenissen pas echt in een stroomversnelling te komen. Ik heb het ademloos uitgelezen. Wie zo'n verhaal bedenkt is een genie. Maar Neil Gaiman had zich wat dat betreft voor mij al bewezen.
5. De Beschermengel - Dolores Redondo
Dit boek was misschien wel de grootste verrassing van afgelopen jaar. Ik kende de schrijfster niet, het boek is uit het Spaans vertaald. Het is een thriller (of detective), met als protagonist inspecteur van de lokale politie
Amaia Salazar. Het speelt zich af tussen de mistige bergen in het noorden van Spanje, en het verhaal neemt automatisch die mysterieuze, grijze, nattige sfeer over. Het is prachtig geschreven, maar misschien nog wel het mooist (en onverwacht) vond ik hoe de mythologie uit de streek zich door het verhaal begon te weven, en door de persoonlijke verwikkelingen van de vrouwelijke hoofdpersoon. Heel erg mooi, en ik hoop dat de andere boeken van deze auteur ook vertaald worden in het Nederlands.
4. Het hart van de mens -
Jón Kalman Stefánsson
Dit is het derde boek uit het drieluik van Jón Kalman Stefánsson dat zich afspeelt in het barre, winterse IJsland van zo'n honderd jaar geleden. Ik heb nog nooit eerder een boekenserie gelezen waarin de hoofdpersoon geen naam krijgt, toch weet "de jongen" in al zijn dappere onschuld de onvoorwaardelijke sympathie van de lezer te winnen. Je wilt zó graag dat het allemaal goed met hem komt.
3. Hemel en hel -
Jón Kalman Stefánsson
Het eerste boek uit het drieluik. De jongen verliest zijn vriend Bardúr aan bevriezing, omdat die zo in een boek verdiept was dat hij zijn jas vergat mee te nemen naar de vissersboot. Met dit in de basis eenvoudige gegeven schrijft Jón Kalman Stefánsson een verhaal dat zachtjes deint als het water van de zee, dan weer loeiend om je oren als de poolwind, maar zo dichtbij dat er nauwelijks meer onderscheid lijkt tussen je eigen gedachten en wat er door hem op papier is gezet. Ik zou niemand kunnen noemen die zo prachtig kan schrijven als deze auteur.
2. De Fevre Dream - George R.R. Martin
Zoals bekend is GRRM een van mijn favoriete auteurs, en ik bleek tot mijn grote vreugde nog niet alles van hem gelezen te hebben. Ik had geen idee wat me te wachten stond met dit verhaal, maar al op de eerste bladzijde was de toon gezet: 1857, de Mississippi, een wereld van luxueuze raderboten en warme, nevelige juninachten, een oude kapitein die de winter ervoor zijn vloot is kwijtgeraakt door kruiend ijs en een steenrijke, mysterieuze jongeman die zich desondanks in zijn rederij wil inkopen. Ik houd van de stijl van GRRM, zijn gedetailleerde omschrijvingen (de manier waarop hij de maaltijden omschrijft doen je watertanden), de stuk voor stuk interessante, gelaagde, nooit helemaal zwart/witte personages. Ik wil niet te veel verklappen, maar bereid je voor op zwetende machinisten in het vooronder, copieuze maaltijden, glanzende spiegels en salonboten met ragfijn houtsnijwerk, en heel veel angst en bloed, want er komen vampieren in voor. Ik kan er maar één ding over zeggen: dit boek is wat mij betreft met zijn 350 pagina's veel te dun. Ik was er kapot van toen ik het uit had. Ik was nog lang niet klaar met dit verhaal. Natuurlijk, het was af, het was klaar, het was een mooi, afgerond geheel, en alle gebeurtenissen grepen naadloos in elkaar, er waren geen losse eindjes over, maar toch... ik houd van dit boek en ik denk dat ik het nog heel vaak ga herlezen.
1. Het verdriet van de Engelen -
Jón Kalman Stefánsson
Het tweede boek van het drieluik en met afstand het mooiste boek dat ik in 2015 heb gelezen, misschien wel in heel mijn leven. De auteur vertelt hier hoe het de jongen vergaat na de dood van zijn beste vriend. Het sneeuwde toen ik dit
boek las, dagenlang, bijna onophoudelijk. Sneeuw die horizontaal voorbij
joeg, of juist traag viel, vlokken zo groot als veren.
Voor mij
echter was de sneeuw slechts een passende omlijsting, een
sfeerverhogende achtergrond en in niets te vergelijken met de
ontberingen die Jens en de jongen ondergaan.
Ongelooflijk mooi hoe de auteur schoonheid en gruwel in gelijke woorden weet te vangen.
Het
verhaal leest als een droom, het bijt zich in je vast, nestelt zich in
je eigen gedachten en begint daar een eigen leven te leiden, tot je niet
meer beseft dat je leest, maar deel wordt van het verhaal, de kou, de
wind, en overal die sneeuw om je heen, zelfs als je opkijkt uit het boek
en je verdwaasd afvraagt welke wereld echt is, die van de sneeuw of die
van de persoon met het boek voor zich.
