Een rondje fietsen door de omgeving

De weergoden hebben de tegenvallende zomer ruimschoots goedgemaakt met een van de prachtigste nazomers sinds mensenheugenis, en daarom zijn we gisteren, toen het maar liefst 26 graden werd, een eindje gaan fietsen door de omgeving.

We wonen op een prachtige plek en elke keer weer vind ik het ongelooflijk dat er op maar zo'n klein stukje van huis zo veel moois te vinden is.

Geheimzinnige bospaadjes

Het grote ven, met schapen

Bloeiende heide (niet zo veel als ik hoopte)

Een enorme kudde schapen

Nog een ven, wat meer verscholen tussen de bossen

Koolzaadvelden zover het oog reikt. In dit veld stond wit en geel door elkaar, erg mooi!

Stuit je ineens op een half ingestorte schuur, mooi verval.

Je waant je ergens in Engeland of zoiets.

Wij zeggen soms tegen elkaar: wij wonen op vakantie!

Die heerlijke septembermaand

In juli sprak ik de hoopvolle woorden: "Wie weet krijgen we een prachtige nazomer".

Dat het zó prachtig zou worden had natuurlijk niemand kunnen denken. Sneu voor iedereen die eind augustus weer naar school of werk moest, maar fijn voor de tuin.

Mijn tuindagboek. Niet eens genoeg plek op de bladzijde om alle namen van de bloeiende planten op te schrijven!

Al wekenlang dit sweer

Maar wel zulke beesten in je tuin vinden

Heerlijke ochtenden

En prachtig strijklicht

En ook al is de naderende herfst wel merkbaar, aan de vele spinnenwebben, aan de ochtendnevel, de bomen die ondanks de hitte beginnen te verkleuren, de koele ondertoon in de wind, de geur die in de verte aan vochtige bossen en heidevelden doet denken, staat mijn tuin er prachtig bij. Want daar kwam ineens dat stuk zomer dat we nog tegoed hadden en daardoor besloten mijn planten, in plaats van zich voor te bereiden op de winterrust, gewoon voor nóg een ronde te gaan.

Rode Zonnehoed bloeit al sinds juli

En lijkt niet van ophouden te weten. Mooi hè, zo'n roze hoekje. De hortensia kreeg ik van mijn schoonouders.

Deze nieuwe Anemoon staat ook bij dat roze hoekje, Serenade heet deze.

En om dat roze hoekje meteen mooi af te maken, heb ik er de prachtige roos "Berleburg Castle" bij gezet, die ik van mijn zus kreeg.

Dit is Waltztime, een wat moeizame bloeier, maar kijk nu toch eens hoe hij erbij staat! Ik vind de kleur zo mooi.

Dit is Abraham Darby, de stamroos die we eerder dit jaar in de tuin hebben gezet. Met tussenpozen verschijnen er enorme bloemen aan, die soms nogal oranje-achtig beginnen, maar later vervagen naar het prachtigste abrikoosroze.

  

Zelfde bloem, een paar dagen later. Zo vind ik hem mooier!

Marie Curie, ook al zo prachtig abrikooskleurig.

En Desprez à Fleur Jaune, geel in de basis maar met allerlei schakeringen van abrikoos tot roze.

Met mijn nieuwe roos Wildeve ben ik enorm blij. Dit is de kleur waar ik het meest van houd bij rozen. Heel zachtroze, met een tikje abrikoos in het hart, vervagend naar bijna wit.

Een heel verschil met deze felroze roos, maar die staat dan ook in een border met krachtige kleuren, waar hij ontzettend goed tot zijn recht komt. En dat we hem van oma hebben gekregen maakt hem natuurlijk heel dierbaar.

Soms valt het licht helemaal perfect op een roos. Dit is Leonardo da Vinci. De bloemen "verbleken" in de zon, wat een heel apart effect geeft.

Mary Rose blijft ook maar bloeien.

Nog een keer Mary Rose, omdat deze zo prachtig is.

Munstead Wood is zo moeilijk te fotograferen. De kleur lijkt nooit goed. Maar met wat spelen met de instellingen van de camera heb ik de kleur toch eindelijk eens goed kunnen vangen. Fluwelig donkerrood, bijna tegen zwart aan.

Leonardo da Vinci en de felroze roos staan in elkaars buurt. Beide blijven maar bloeien deze maand.

Dit is het naamloze roosje, begint roze en eindigt bijna wit.

En kijk eens wat een beloftes! Ik hoop zo dat het lang genoeg goed weer blijft om al deze knoppen deze nazomer nog te zien uitkomen!

Veronica is aan zijn derde bloei begonnen. Uitgebloeide aren wegknippen loont!

Astrantia "Florence", wit met een zachtroze zweem, komt heel mooi tot zijn recht tussen het blauwe slangenkruid.

Lonicera (kamperfoelie), bessen en bloemen tegelijk, helemaal in de war door het weer.

Erigeron langs het tuinpad, deze schattige kleine bloemen bloeien onafgebroken tot het gaat vriezen en zaaien zich ook nog eens lichtjes uit. Ik kan niet wachten tot alle randjes en hoekjes in mijn tuin ermee gevuld zijn.

Dit schattige lelietje bij de vijver bloeit elk jaar zo'n beetje als laatste, wanneer alles al uitgebloeid is. Dit jaar heeft hij voor het eerst gezelschap van de andere bloeiende planten, want die zijn nog lang niet van plan te stoppen.

De vlinderstruiken mag hun beste tijd dan gehad hebben, dankzij de Verbena bonariensis is er nog heel wat te genieten voor de vlinders. En voor ons, want wat is het toch heerlijk om de hele dag vlinders door de tuin te zien vliegen.

Heeft ooit in de geschiedenis van het tuinieren, deze plant...

tegelijk gebloeid met deze plant? Vingerhoedskruid en Dahlia.

Dit ruikt wel naar de herfst. Wij hebben een late soort, die in september vrucht draagt.

En natuurlijk de sedum, symbool van de nazomertuin.

Maar al met al vind ik mijn tuin er helemaal nog niet herfstig uit zien!

En ook de poesjes genieten dagelijks van het buitenleven.

Terwijl ik dit schrijf (buiten, aan de tuintafel natuurlijk), begint echter de wind op te steken, en vanuit Frankrijk komen wolken onze kant op. Het mooie nazomerweer komt ten einde, maar mensenlief, wat heb ik van die toegift genoten. Misschien nog wel meer dan van de voorstelling zelf.

Rozendag

Mijn man heeft mij laatst meegenomen naar een adresje dat hij kortgeleden had ontdekt, een rozenkwekerij.
De rit ernaartoe was al mooi genoeg, een landelijke omgeving met wat zachte heuvels, en hier en daar een boerderij, wat stukjes bos. En toen kwamen we aan in het plaatsje Rosendahl (what's in a name).
Van buiten gezien leek de kwekerij op een flink uitgevallen bloemenzaak, maar het terrein bleek ontzettend ver te lopen door naar achteren. En wat een paradijs was het daar! Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in mijn leven zo veel rozen op één plek bij elkaar heb gezien.

Rozen zo ver het oog reikt

En het mooiste was dat het voor het grootste deel Engelse rozen waren, van David Austin. Ik kon niet ophouden met ze bewonderen, ze ruiken, van hun kleur genieten en ondertussen in mijn hoofd alvast een beetje een keuze te maken (want dat ik er minstens één mee naar huis zou nemen stond natuurlijk al vast).

Deze roos heet "Landfrau" (niet van David Austin weliswaar, maar van Nieborg) en staat inmiddels op mijn verlanglijstje.

Nadat we het eerste uur hadden doorgebracht met tussen de smalle paden tussen de rijen en rijen opgestelde rozen door lopen, ontdekten we verder naar achteren op het terrein enkele voorbeeldtuinen. Op dat moment brak ook nog de zon door. Wat een heerlijkheid. Rozen zo ver het oog reikte, al die verschillende geuren en kleuren, prachtig gewoon.

Een van de voorbeeldtuinen. Ik houd van graspaden!

Uetersener Klosterrose

Verus, rambler, herhaald bloeiend, Marcel Dahlke 2011, staat inmiddels op mijn verlanglijst!

Prachtige crèmekleurige gevulde roos, naam onbekend

Mooi gevormde rozenbogen, onderdeel van een rozenberceau

Omdat ik dit allemaal niet echt had verwacht had ik mijn camera niet meegenomen en moest ik me qua foto's behelpen met mijn telefoon, dus de kwaliteit is misschien iets minder dan jullie van me gewend zijn.
Desalniettemin zeer inspirerende foto's kunnen maken, zo veel ideeën voor mijn eigen tuin opgedaan!

Dit soort ideeën. Wat ongelooflijk romantisch, drie soorten rozen over één rozenboog laten groeien!

En uiteindelijk niet zonder nieuwe roos naar huis gegaan. De keuze is gevallen op Wildeve, een roos van David Austin, eentje die al langer op mijn verlanglijstje stond.

Wildeve heeft heel zachtroze bloemen, tegen crèmewit aan, met een vleugje abrikoos in het hart.

Natuurlijk moet Poedie meteen controleren of het wel een juiste aankoop was

Wat ik dan altijd doe is de roos met pot en al op diverse plekken in de tuin uitproberen. En hier naast het kattenkruid (Nepeta) kwam hij het mooist tot zijn recht. Ik vind überhaupt blauw (Nepeta, Slangenkruid, Lavendel enz.) altijd erg mooi combineren met rozen, ongeacht hun kleur.

En zo trof ik Wildeve de volgende morgen aan, net wakker in de opkomende zon, bloemen zwaar van de dauw. Mooi hè!

En voor wie ook het rozencentrum van Dahlke eens wil bezoeken, hier meer info: Rosenzentrum Westmünsterland.