Scheepje zonder roer

Ik vaar op een schip zonder roer
en zie de klippen naderen
maar de wind drijft me telkens verder
en ik sta machteloos op het dek
te wachten op de klap
die onvermijdelijk komt
maar ik weet niet wanneer
slapen kan ik niet
de klippen houden me uit mijn slaap
hoe hard zal de klap zijn
waar wordt het schip geraakt
zal het water maken
en zinken?
  ik strompel in een donkere ruimte
de uitgang vind ik niet
op de tast stoot ik overal tegenaan
tot ik het benauwd krijg
de ruimte krimpt
ik kan er niet uit
ik zit gevangen
in mijn gedachten
alles wat moet
mij door anderen opgelegd
door anderen in een richting gestuurd die ik niet wil
de klippen
mijn roer afgenomen
mijn mooie scheepje
dat in rustig water voer
de zon tegemoet
de schaduw achter mij
is nu een spookschip
zonder roer
de klippen komen naderbij
ik zie de schuimranden van de golven

stukslaan op de rotsen
en ik wacht
ik sta met mijn handen aan de reling
ogen wijd opengesperd
verstard
het noodlot in mijn vizier
een kapitein verlaat zijn schip niet
maar het zicht op de rotsen
maakt dat ik in het koude zwarte water wil springen
en zinken
tot mijn longen barsten
zodat ik niet hoef te zien
hoe mijn scheepje stuurloos te pletter slaat
op de rotsen
scherpe randen onder water
die de romp van mijn scheepje vernielen
mijn scheepje dat zo rustig voer
in kalm water
wind in de rug
mijn roer is gebroken
gesloopt door piraten
nu wachten de rotsen
ik zie ze al grijnzen
hun stenen klauwen uitgestoken

naar de romp van mijn scheepje
zo kwetsbaar
van hout
levend hout
dode rots
een ongelijke strijd
en ik stel me voor hoe het zal zijn
als de spanten onder mij breken
het water naar binnen stroomt
kolkend en koud
mijn scheepje vernielend
mij met zich meesleurend
ik ga, hoe dan ook
de kliffen naderen
ik slaap niet meer
voortdurend op wacht
hoe kan een mens slapen
op een stuurloos schip
dat de klippen nadert?
mijn handen omklemmen de reling
maar mijn scheepje is een speelbal
in rustig water leek het zo stevig
nu zie ik pas hoe fragiel het is
het maanlicht schijnt op het water
en ik zie de schuimkoppen rond de zwarte rotsen

verontrustend dichtbij