Reis naar Engeland deel 4: Het mooiste dorp in Engeland

In Wikipedia staat heel droog: 
Bibury is een dorp in Gloucestershire. Het is gelegen aan de Coln, ongeveer 10,5 km ten noordoosten van Cirencester.

Maar dan:  

Bibury (...) werd door William Morris, de voorman van de Arts-and-craftsbeweging, omschreven als het mooiste dorp in Engeland.

En dus wilde ik erheen. Want als William Morris het zó mooi vond, dan moet 't wel echt heel bijzonder zijn.

Het dorpje is wereldberoemd vanwege Arlington Row. Dit rijtje oude wolwevershuisjes is zo pittoresk dat het bijna niet echt lijkt. Iets uit een sprookje. Een decor voor een kostuumdrama. Iets wat door Anton Pieck voor een sprookjespark is bedacht.  Zo onwerkelijk schattig dus.


Ik ga er niet teveel tekst aan verspillen, want de foto's spreken volkomen voor zich.

Eerst kijken we even rond in Bibury zelf.

Aan de straatkant van de rivier de Coln ligt een rij mooie cottages

Moet je die voortuinen zien!

Mijn plan om van onze voortuin iets ordelijks te maken met buxushaagjes is inmiddels overboord.

Dit is veel meer mijn stijl!

En niet één tuin zo, maar gewoon de hele rij. Wat ontzettend fijn om naar te kijken.

Aan de overkant van het riviertje (stelt u zich bij "rivier" iets voor van 10 meter breed, 40 cm diep, en vol met forel) ligt The Rack Isle, een beschermd weitje waar geen mens mag komen maar waar wel veel bijzondere natuur is, zoals kikkers, salamanders, ijsvogels, orchideeën enzovoorts. Achter dat natuurgebied ligt Arlington Row.

En zo ziet dat er dan uit.

Een sprookje, maar dan echt.

Ik ben het helemaal met William Morris eens.

The National Trust zorgt ervoor dat het voor eeuwig zo mooi blijft.

Er wonen gewoon mensen. (Ik zou er persoonlijk niet willen wonen, maar dat is dan vanwege de busladingen toeristen, die op mijn foto's gelukkig niet te zien zijn.)

Kijk, gewoon een bewoond huisje. De grijsgroene kleur van deze deur zag je enorm veel in de Cotswolds, en behalve dat dat heel mooi past bij het gelige Cotswolds-zandsteen, is het ook nog eens bijna dezelfde kleur als onze nieuwe keuken. Wat een mooi toeval!

Ik kon niet stoppen met foto's maken

Het was zo mooi dat ik er nooit meer weg wilde.

Prachtig vind ik dit, een beetje scheef en verzakt en geen huisje gelijk en met dikke lagen mos op het dak.

Maar uiteindelijk gingen we dan toch weer weg.

En bij Hotel Swan, aan de andere kant van de rivier, bestelde ik een kopje thee. En terwijl je in Nederland dan een glaasje warm water met een zakje Pickwick krijgt, krijg je in Engeland voor hetzelfde geld een pot thee, een extra pot heet water en  melk erbij. Ik heb er 8 koppen thee uit kunnen halen. Wat een heerlijke afsluiting van een mooie middag.