Tuinactiviteiten

Omdat het weer nu snel verbetert, wil ik de planten die ik heb ontvoerd uit de oude tuin zo snel mogelijk de grond in hebben. 
Daarvoor moet wel eerst het perk onder handen genomen worden. Vorige week had ik het al over het pad dat op de plek van het buxusvierkant moet komen, en daar zijn we nu weer een eindje mee opgeschoten. 

Eerder die week had ik het paadje onder de boog afgemaakt. Het was eigenlijk vrij eenvoudig. Ik had geen spierpijn overgehouden van het werk van weekend ervoor, maar wel een vermoeidheid die een paar dagen lang bleef na-ijlen. Op een zeker moment echter begonnen mijn handen weer te jeuken en heb ik de rest van de klinkertjes langs de rand van het pad aangelegd. Daarna worteldoek erover (was in de aanbieding bij de Aldi, 2 euro!) en toen het grind. 
Na afloop zag dat er zo uit:

En daar was ik heel tevreden mee

Alles bij elkaar bleek het aanleggen van het pad een fluitje van een cent. Met een spade, een tuinschepje, een set stevige handschoenen en een paar kniebeschermers heb ik zonder enige kennis van zaken, noch vooraf uitgedachte plannen, het pad kunnen aanleggen, grotendeels van gebruikte onderdelen: de stenen uit de oude paadjes, zand van onder de oude paadjes, enzovoorts. Alleen het grind is nieuw.

Dit gaf me moed om met het hoofdpad door het midden van het perk te beginnen.
Eerst de route weer aangegeven met touw en paaltjes:
 

Er komt een flauwe bocht in, want tuinen die je zonder verrassingen van voor naar achter kunt overzien, daar houd ik niet van. 
Verder is op deze foto goed de rand te zien dwars door het perk. Die hebben we er met opzet in aangebracht, om een verdieping te creëren, anders liep de boel schuin - we wonen nu eenmaal op een helling, daar moet je rekening mee houden.

Op bovenstaande foto staan ook de buxussen nog midden in de tuin, maar daar heb ik op een mooie maandagmiddag korte metten mee gemaakt:

Een randje links en een randje rechts, en daar tussenin de uitgang van het pad.

Zo zag het er naderhand uit

Ik laat ze eerst goed wortelen, de planning is om ze in juni te snoeien tot een strakke haag.
De forsythia bloeit ook al lekker. daar gaat na de bloei flink de schaar in, het ding is nu bijna twee meter hoog en ik heb al niet zo veel met geel, dus dit is me iets te opvallend.

Verder staat de tuin vol met bollen die zich dit jaar vanwege de aanhoudende winter niets hebben aangetrokken van hun gebruikelijke volgorde en allemaal tegelijk bloeien:

Ik vind het maar een zielig gezicht eigenlijk, van die eenzame bloemen omringd door kale aarde. In mijn oude tuin was geen grond te zien (en had onkruid dus ook geen kans). Hier moet nog het een en ander gebeuren voor ik geen grond meer zie.

Daarom ben ik een week geleden met mijn tuinminnende vriendin naar het tuincentrum. En vervolgens naar de kweker. En toen, omdat het nog niet zo heel laat was, naar nog een kweker. Het paste allemaal maar net in de auto, maar het is niet te geloven: ook nu het leeuwendeel in de grond staat is mijn perk nog een soort woestenij van voornamelijk kale grond. 

Voor dit soort calamiteiten zijn gelukkig niet al te kostbare oplossingen voorhanden: zaden. Uit de oude tuin geoogste zaden, zakken gemengd bloemenzaad, ik heb voldoende zaden voor een paar honderd vierkante meter en, nou ja, aangezien m'n nieuwe tuin zoals gezegd nogal fors is, hoop ik dat 't voldoende is.

Goed, het pad dus. Want daar had ik het over.
Na wat gezwoeg begon het al op een pad te lijken en zag het er zo uit:

 Het was nog een hele klus om steentjes te vinden om de rand mee te markeren. Niet dat we niet genoeg stenen hadden.

Maar dat bleken ongeveer vier verschillende soorten te zijn. Dikke grijze, dunne grijze, dunne rode en halfdikke grijze. Ik had in al mijn onschuld voor de dunne rode gekozen, en die lagen om te beginnen grotendeels onder aan de stapel, en toen bleken het er ook nog eens niet genoeg te zijn.
Tja, jammer dan, tuinieren noopt tot improviseren en ik hoop eerlijk gezegd ook dat die randen op den duur onzichtbaar worden vanwege het kruipende en bloeiende spul dat eroverheen dient te gaan bloeien. Dan zie je niet meer dat het pad halverwege overgaat in dunne grijze stenen.

Ondertussen even snel de flox uit de oude tuin 'n mooie plek gegeven in de nieuwe tuin

En toen verder met het pad. Het pronkstuk van het pad is het trapje. Een trapje? Jawel, hoogteverschil is leuk! Want dan kun je trapjes maken in je tuin. Ik heb zonder enige kennis van zaken of planning vooraf twee tredes gecreëerd, een speels en gezellig gezicht al zeg ik het zelf.

Hier zie je nog niet echt dat het een trapje moet worden

 

Hier ook niet, maar dit is het dus echt

Nog een keer, maar nu vanaf de andere kant

Nu alleen het grind nog

 Ik zal mijn lieve lezers niet langer plagen, hieronder een foto van het eindresultaat. Althans, het eindresultaat van het achterste deel van het pad, want het voorste stuk kan ik nog niet maken. Op de plek waar dat moet komen staat een kudde blauwe druifjes, geflankeerd door scilla's en een nuffige roze hyacint volop te bloeien, dus ik moet wachten tot die klaar zijn met bloeien voor ik ze kan weghalen, en dan kan ik de rest van het pad afmaken.