Bomen weghalen

Nou ja, geen bomen eigenlijk. Uit hun krachten gegroeide coniferen kan ik beter zeggen. Schaduwbrengers waren het, hoger dan de nok van het dak.
Al toen we hier vorig jaar met de makelaar kwamen wisten we: deze moeten t.z.t. weg.
Toen hadden ze nog takken tot aan de grond en waren het een soort ruimte-innemers zonder wezenlijke functie. Nou ja, de merel zat vaak bovenin te zingen. En een stel houtduiven had er een favoriete tak waarop ze graag luidkeels zaten te koeren.

Zo zag het er van de winter uit

In het vroege voorjaar heb ik, omdat het me de keel uithing dat de zon om drie uur achter die reuzen verdween en in de woonkamer de lampen aanmoesten, de onderste takken eraf gehaald tot zo ver als mijn armen reikten. Dat maakte al een heel verschil, maar het deed de bomen weinig goed, ze werden er niet mooier op.

Een van onze buren had eerder dit jaar toegezegd ons te komen helpen als we ze weg gingen halen. Van de week stond hij voor de deur: vanavond ben ik bij je.
En dus gingen de mannen aan de slag. Ik maakte foto's om niet alleen het hele gebeuren vast te leggen, maar ook om mezelf af te leiden van het weeë gevoel in mijn maag dat ik altijd krijg als er een boom om gaat.

Het drietal nog compleet

Vanaf de andere kant van de heg gezien. Wat een joekels...

De buurman in de boom

Al heel wat takken weg

Kale boel...

De top gaat eruit

De buurman, hoog verscholen tussen het groen, zaagt

Mijn man trekt aan het touw

En daar gaat-ie...

Plotseling heb ik een weids uitzicht vanuit de slaapkamer

Allebei de bomen weg, erg kaal!

Ik moet altijd erg wennen als er iets verandert en met deze verandering kan ik, ondanks de zee van licht ineens, niet meteen blij zijn. Het komt wel, als ik de (plotseling zeer zonnige) zijtuin kan gaan aanpakken. De rode azalea's en struikheide hebben we er ook meteen uitgehaald. Als je dan toch bezig bent. De vrijgekomen ruimte is enorm. Onze oude tuin past er zeker één, misschien wel twee keer in. Deze zomer zal het er waarschijnlijk niet meer van komen, maar het is een fijn idee om volgend jaar weer een groot stuk tuin te kunnen aanpakken.

Dit is nu ook helemaal kaal (tot aan de coniferengroep aan het eind)

Het enige wat nog staat is de buxus, de skimmia en de laurierkers. Verder is bovenstaand stuk helemaal kaal nu. De lange stam die er nog ligt komt op de twee staande stammen te staan, het is de bedoeling dat daar de schommel komt. Of de hangmat!

Hier past precies een hangmat tussen

Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig werd het meteen prachtig weer

Al die takken moesten natuurlijk ook nog weg.

Voor de zekerheid bestelde mijn man een grote container

Voor de zekerheid brachten ze een extra grote container

Mijn man dacht, die krijg ik nooit vol

Maar eind van de ochtend kwam hij met de mededeling dat er hooguit nog twee coniferen uit de voortuin bij pasten. Helemaal vol, ongelooflijk. Wel prettig om op zo'n manier van een grote lading groenafval af te komen. Stel dat je dertig keer met een aanhanger heen en weer moet rijden. Als je het redt, met dertig keer.

Nou, wel dus

Nu maar weer naar buiten, van m'n nieuwe stuk licht, lucht en ruimte genieten. Ik zal er heus aan wennen. Op den duur. En we gaan natuurlijk nieuwe boompjes planten! Want daar was het ons allemaal om te beginnen: coniferen eruit, loofbomen erin. Op de plek van de twee coniferen komen drie loofboompjes - eigenlijk vier, want twee beukjes, die deel gaan uitmaken van de gemengde haag (maar die er rustig bovenuit mogen groeien) staan er al, en we willen er nog een paar niet al te forse bomen naast zetten, bijvoorbeeld een lijsterbes en een Malus "Red Sentinel".