Kussentjes

Een tijdje terug hadden we een mazzeltje en kwamen we thuis met een mooi bistrosetje voor in de tuin. 

We hebben het onder de appelboom in het gras gezet, want dat staat zo gezellig. 's Morgens zit je er in de zon, 's middags als het warm wordt in de halfschaduw en aan het eind van de middag als het echt heet is, in de schaduw. Een heerlijk plekje dus!

Ik ging op zoek naar leuke kussentjes maar kon eigenlijk nergens iets vinden dat bij zowel mijn wensen als mijn budget naadloos aansloot (lees: óf betaalbaar en niet bijzonder leuk, óf bijzonder leuk en niet te betalen). Nou had ik in mijn lapjesvoorraad nog een paar schattige lapjes liggen waar ik eigenlijk lampenkapjes van had willen maken. 

Als ik ergens aardige lampenkapjes zie, of ze nou mooi zijn of niet, neem ik ze altijd mee, omdat ik het mij alleen om het frame te doen is. Ik weet namelijk een winkeltje waar ze hele schattige stofjes verkopen, romantische Engelse bloemetjesstofjes, op het truttige af - precies wat ik mooi vind dus.

Een bonte verzameling

Enfin, ik maakte vier setjes van twee bij elkaar passende lapjes uit mijn voorraad en ging aan de slag. Ik heb namelijk al ongeveer tien jaar een naaimachine in huis, keurig in de doos en nooit gebruikt. Ja, één keer, om tot de conclusie te komen dat zelfs het inzetten van de draad al te ingewikkeld voor mij was. Weggezet en nooit meer naar omgekeken. Maar ja, in de tussentijd kreeg ik een dochter, en zij speelt met poppen. En die moeten kleertjes aan. Jarenlang heb ik alles op de hand genaaid. Tot complete jurken aan toe - niet alleen voor de poppen, maar ook voor mijn dochter. Een keer zelfs een elfenjurk met prachtige doorzichtige vleugels eraan.

Een elfje

Maar goed, laatst dan toch echt de naaimachine eens te voorschijn gehaald en keurig met het boekje in de hand gekeken hoe het nou allemaal werkt. Proeflapje gemaakt en daar was het, mijn Eureka-moment. Waarom vond ik dit altijd zo moeilijk en ingewikkeld?

Omdat ik nu eindelijk wist hoe het ding werkte durfde ik het ook wel aan zelf kussentjes te maken. 
Nu ben ik iemand die het zichzelf nooit gemakkelijk maakt. Als ik iets maak, moet het altijd meteen een kunstwerk zijn, boven mijn kunnen, beter dan wat je in de winkel kunt kopen enzovoorts. De lat ligt altijd onmetelijk hoog en daar bezorg ik mezelf geregeld barstende koppijn mee en een heleboel stress. Geen idee waarom ik niet met 'goed genoeg' genoegen kan nemen, maar het lukt me gewoonweg niet.

Hier dan maar het resultaat van veel gezwoeg, zweet en zelfs af en toe een traantje. 

Voor- en achterkant verschillend

Zulke mooie stofjes!

Met een randje kant

Met strikjes

Doordat ik twee stofjes per kussen heb gebruikt, kan ik ze omdraaien om eindeloos te variëren

Niet slecht toch, voor zo'n eerste keer!