Klopgeest

Een tijdje geleden kwam ik thuis, en terwijl ik van de oprit naar de voordeur liep, hoorde ik iemand aan de overkant van de straat tegen de ruit tikken. Ik keek om, en zag niemand. De buurvrouw was niet eens thuis, haar auto stond er niet. Vreemd, maar ik stond er verder niet bij stil.

Een week of zo daarna lag ik 's morgens nog in bed, ik sliep uit, maar werd gewekt doordat er iemand op het raam klopte. Ik dacht nog; wij hebben toch een bel? Ik wachtte even maar hoorde niemand weglopen, noch werd er een tweede keer geklopt. Vreemd.
Althans, voorlopig. Net toen ik weer wilde gaan liggen werd er weer geklopt, en weer. 

Alleen, nu leek het niet van de voorkant van het huis te komen, maar eigenlijk overal vandaan. Het geklop bewoog en kwam dan weer mijn kant op, om dan weer vanuit de andere kant van het huis te klinken.

Nou ja, van uitslapen kwam natuurlijk niks meer, maar die klopgeest zat me niet zo heel erg dwars. Ik was immers nog niet helemaal wakker toen het geklop klonk. Er zat vast een stukje verbeelding bij.

Tot op een morgen mijn man even van huis ging, en na het verwachte half uur niet de bel klonk, maar er geklopt werd. Ik liep naar de deur... en zag niemand.
Toch bleef er geklopt worden. Ik ging het hele huis rond, maar bij geen enkel raam stond iemand. Het werd steeds gekker! 

Even later kwam mijn man thuis (hij had gewoon de sleutel bij zich). Ik vroeg: was jij net al thuisgekomen? Stond je in de tuin op het raam te kloppen?
Hij wist van niets.

Het mysterie loste zich uiteindelijk op toen ik, dagen later, toevallig een blik naar het huis aan de overkant wierp. Op de schoorsteen van de buren zaten twee kauwtjes, die met hun sterke snavels een hazelnoot open probeerden te krijgen.

Aha.

Toen korte tijd later bij ons het geklop weer klonk, ben ik heel zachtjes door de achterdeur naar buiten geslopen, en inderdaad, nu zaten ze op onze schoorsteen. Hard kloppend, in series van drie, om die hazelnoot kapot te krijgen.

De klopgeesten waren kauwtjes!