Tuindagje

Vorige week was het opeens heel mooi weer. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat een strakblauwe hemel,nauwelijks wind en een graadje of 24.
Mijn dochter had het geluk dat de hogere klassen een sportdag hadden, daarom had zij vrij en daar hebben we samen met volle teugen van genoten. Al heel vroeg 's morgens waren we buiten, met poezen en al - Poedie los, Pluis nog steeds aan de lijn.

Het normale ochtendritueel: dieren eten geven, eieren rapen, kopje thee, boterham met honing. Mijn dochter met haar Barbies spelend in het gras, ik bladerend door een tuinmagazine - de keus is hier veel ruimer dan in Nederland en ik koop er om de week wel een, tot ik er een vind die leuk genoeg is om mezelf een abonnement cadeau te doen (ook om de taal beter onder de knie te krijgen).
Gisteren las ik deze:

Al lezende (en vooral plaatjes kijkende) bekroop me het gevoel dat ik wel heel erg veel zin had om iets in de tuin te gaan doen. Ik wilde die prachtige dag niet verspillen met alleen maar in de zon zitten. In het magazine kwamen planten voorbij die ik wel op mijn verlanglijst had staan, maar nog niet had gekocht en omdat het nog vroeg was besloot ik dat een ritje naar het tuincentrum wel geoorloofd was.

Van de planten die op mijn lijstje stonden en die ik het dringendst nodig had, Astrantia en Gaura, vond ik alleen Gaura (Prachtkaars/G.lindheimeri) maar daar heb ik wel witte èn roze van gevonden. Roze had ik niet eerder, het was de "Pink Anna"; de witte kocht ik weer voor naast de salvia, dat combineerde zo mooi in mijn oude tuin.

In de oude tuin

Salvia's (de gewone Ostfriesland, die ik toch het mooist vind) had ik al eerder gekocht en die doen het ook goed, ze bloeien al een paar weken. Toch zwichtte ik voor een ander soort Salvia die ik nog niet kende; met grote zachtbehaarde grijsgroene bladeren en, volgens het plaatje, violet-roze bloemen, en hij kan wel 80 centimeter hoog worden. Hij stond niet op mijn lijstje, deze "Turkestanica" variant, maar ik kocht hem toch.

Net zoals de Euphorbia, ook bekend als Wolfsmelk, die ik 's morgens in het tuinblad had zien pronken. Ik houd van kleurige bloemen, maar ik houd ook van subtiele groengele accenten zoals de bloei van de esdoorn

De esdoorn in de oude tuin

 of de bloemen van de Alchemilla

Alchemilla mollis

en ook de nog net niet bloeiende Hydrangea "Annabelle"

Sorry voor die auto op de achtergrond, m'n Annabelles stonden in de voortuin, vandaar.

Te midden van al dat roze, wit en paars vind ik een beetje bezinning wel op zijn plek, vandaar dat de wolfsmelk er ook bij mocht komen van mij.

Een derde plant die niet op mijn lijstje stond en die ik toch heb gekocht, is een fuchsia. Normaliter vallen deze bij mij in dezelfde categorie als coniferen, sansevieria's en begonia's (namelijk de categorie: leuk voor oude vrouwtjes, maar niets voor mij), totdat ik op het aloude Pinterest plaatjes ontdekte van zachtroze, bijna witte fuchsia's, zo teer van kleur dat ze me meteen aanspraken. De bloemvorm vind ik namelijk wel mooi, alleen dat knalhardzuurstokroze vind ik gewoonlijk zo lelijk.

Flink afgeprijsd (waarom? de planten zagen er goed uit!) waren twee Spirea's, een japonica genpei en een nipponica Halward's Silver, de eerste roze, de ander wit, altijd een leuke struik/plant, weinig werk en veel vlinders/bijen/hommels, echt iets voor in mijn tuin dus.
De witte doet bijna een beetje meidoorn-achtig aan, en ik ben zo gek op meidoorns! Helaas kan ik ze nergens vinden, de Craetagus monogyna, de eenstijlige meidoorn met kleine witte bloempjes. Te gewoontjes zeker? De enige die ik ooit bij een tuincentrum ben tegengekomen was de Paul's Scarlet, een rozerode dubbelbloemige, maar die vind ik niet zo heel mooi.

Verder heb ik een geurende Lonicera gekocht (er zijn ook niet-geurende soorten namelijk, die staan alleen maar mooi te wezen), het is de bedoeling dat die ergens in de buurt van het terras komt, of slingerend rond de palen van de veranda - maar die moet eerst nog geverfd worden. Hieronder een schokkende foto van wat een verkeerde kleur verf kan doen met de uitstraling:

Sorry voor de ongezellige rommel, er werd op dat moment hard gewerkt

 Het is de bedoeling dat hij om te beginnen wit wordt, en dat zogenaamd randje van schrootjes wil ik - als we een frees of figuurzaag kunnen vinden die kan doen wat ik in mijn hoofd heb - vervangen door iets heel romantisch dat in Amerika "gingerbread trim" genoemd wordt en in Nederland gewoon "houtsnijwerk".
Als het lukt volgen er uiteraard foto's, lukt het niet dan zal ik niet te beroerd zijn het eerlijk toe te geven.

Ik heb nog even met een bloeiende Wisteria in mijn handen gestaan, maar omdat ik nog niet zeker weet waar ik die zou willen planten, heb ik het toch maar niet gedaan. Hij was prachtig, daar niet van: niet helemaal blauw zoals de standaardversie maar met een zweempje roze erdoorheen. Natuurlijk heb ik niet genoteerd welke cultivar het was...
Ik raad mensen die een blauwe regen willen, aan hem bloeiend te kopen. Wisteria's hebben soms de neiging pas na jaren te gaan bloeien, en dat is dus simpel te voorkomen door hem bloeiend te kopen. Kun je meteen zien of de kleur je bevalt.

In de oude tuin had ik een Wisteria en een Clematis montana door elkaar heen groeien. Hoe dat eruit zag kun je hieronder (en in het kopje van mijn blog) zien, hoe het rook is alleen met superlatieven als "hemels" of "paradijselijk" te omschrijven. Daarom staat deze combinatie weer op het verlanglijstje voor mijn nieuwe tuin.

Overvloed

De Wisteria kon ik niet meenemen, maar de Clematis was zo lief om in het jaar dat wij besloten te verhuizen, de tuin op te sieren met tientallen zaailingen. Een paar ervan hebben de weg naar de tuinen van mijn zussen en ouders gevonden - bij mijn ene zus klommen ze enthousiast de schutting op en bloeiden het jaar erop al. Drie zaailingen zijn meeverhuisd naar onze nieuwe tuin, twee ervan hebben inmiddels een mooi plekje, allebei in de buurt van de (halve) rozenboog.

Samen met de roos New Dawn mag de C. montana daar lekker in gaan groeien, zodat als de tweede uitgebloeid is, de eerste net begint - dit trucje haal ik vaker uit, bijvoorbeeld met de vergeet-mij-nietjes Myosotis en Brunnera (Kaapse v.), die ook na elkaar bloeien met een kleine overlap, om zo lang mogelijk van bloei te genieten.

Brunnera

We waren nog voor de lunch weer thuis, maar na het eten, zo heerlijk in het zonnetje, begon de zin om nog in die warmte in de tuin te gaan spitten langzaam weg te smelten. Toch heb ik doorgezet, en dat viel nog niet mee. Want hoe groot mijn zonnige perk ook is, toch bleek het moeilijk de juiste plekken te vinden voor de juiste planten. Nooit eerder heb ik zo zorgvuldig de kaartjes gelezen waarin hoogte en standplaats vermeld werden. Dan was het nog een hoop gedoe om me de kleur van de nog in knop zittende rozen voor de geest te halen, omdat een zachtroze roos nogal kan vloeken met een te felroze Gaura, om maar wat te noemen, maar uiteindelijk hebben ze toch allemaal een plekje gekregen.

Alle nieuwe aanwinsten

Alleen de Fuchsia en de Pelargoniums (ook wel bekend onder de eigenlijk onjuiste naam "Geranium") heb ik niet in de grond gezet. Ik besloot dat een plek in de volle grond voor de fuchsia een beetje te veel van het goede was en dat hij beter tot zijn recht zou komen in een donkergroen of donkerblauw geglazuurde pot op het terras, maar alle mooie potten bleken in gebruik.

Toen viel mijn oog op een meeverhuisde hortensia die we met pot en al achter in de tuin hebben gezet. Deze kan het vergeten ooit nog in de volle grond te staan. Hij komt uit onze voortuin, waarvan, toen we er destijds net woonden, mijn moeder zo vrolijk opmerkte dat het vol "fluitenkruid" stond.
Helaas was het geen fluitenkruid (de bloemschermen lijken er verraderlijk veel op) maar zevenblad. En tja, er is wat meegekomen met de hortensia, dus geen sprake van dat die in de volle grond komt te staan.
Echter door de goede zorgen was hij al bijna uit die grote donkergroene pot gebarsten waarin we hem vorige zomer hebben gezet, dus heb ik hem overgeplant in een hele grote donkerblauw geglazuurde pot, wat prachtig gaat kleuren bij zijn bloemschermen, en zodoende kreeg de fuchsia een mosgroen geglazuurde pot, wat ook prachtig moet gaan kleuren bij zijn bloemen.

Hortensia

Omdat de pot een beetje leegjes oogde heb ik er fuchsiakleurige (duh) lobelia's omheen geplant.

Eigenlijk zie je de fuchsia helemaal niet

Het is dus die groene tak die schuin naar linksboven wijst. Als je goed kijkt zie je de knoppen eraan hangen. Achter de fuchsia staan nog wat potten, o.a. een pot met de gele viooltjes die ik werkelijk overal vond in de tuin. Ik gooi liever geen bloemen weg, maar geel wil ik niet in mijn perken, dus heb ik ze allemaal verzameld en in een grote bak gezet, heel gezellig, maar ik ben wel heel streng met uitgebloeide bloemetjes eruit knijpen, want ik wil niet dat ze zich weer zo gaan uitzaaien.

Dat was het weer voor deze keer!