Helena's mijmeringen: Mei

Terwijl mijn man het tuinhuis in elkaar zette (dat is immers mannenwerk, want er komen schroeven en spijkers aan te pas), zat ik ook niet stil. Ik had nog een tuinpad af te maken.
Het eerste deel (met trapje) was al een tijdje af, maar het tweede liet op zich wachten. Aanvankelijk was ik van plan te wachten tot de hyacinten, blauwe druiven en scilla's die zich precies daar bevonden waar het pad moest komen, uitgebloeid waren, maar toen doemden ineens de contouren van een stel tulpen op... als ik daar nou óók nog op moest wachten...

Zielige blauwe druiven

De boel uitgegraven dus en elders in de tuin weer teruggeplant. Bloeiend en al. Uiteraard gingen ze allemaal uit protest tegen mijn ongeduld heel zielig slap tegen de grond liggen, maar dat hielden ze geen dag vol nu het zulk mooi weer werd: alle verplaatste bollen staan intussen al weer fier rechtop de zon te aanbidden.

Eindelijk kon ik verder met het laatste stuk van mijn pad.
Eerst maar weer eens een randje van steentjes aangelegd. Doordat er geen rode klinkertjes meer waren heb ik hier grijze gebruikt, ik hoop dat er geen kniesoren mijn tuin komen bezoeken. Nog harder hoop ik natuurlijk op zo'n overvloedige flora dat die randjes aan het oog worden onttrokken.

De contouren van het pad

Toen dit eenmaal gedaan was was het meeste en zwaarste werk achter de rug. Een kwestie van glad maken en aanstampen, worteldoek erover en grind erop!

Et voilà!

Het enige nadeel is dat ik in de tuin nogal graag op blote voeten mag lopen en hoewel de opzet een "Tuin der Zinnen" was, worden mijn voetzintuigen toch wel iets te stevig geprikkeld wanneer ik zonder schoenen over het grind naar achteren loop.
Daarna worden mijn voeten dan wel weer gestreeld door koel gras...

Al ploeterend met mijn grindpad werd mijn hoofd lekker leeg en kwamen de ideeën voor volgende projecten bovendrijven. Ons terras bestaat uit honderden stoeptegels, en stoeptegels vind ik op zijn zachtst gezegd... nou ja, prima voor op de stoep, maar als het even kan niet in mijn tuin.

Nu ben ik net als de meeste mensen niet begiftigd met een oneindige bankrekening, dus zomaar naar de stenenboer en zeggen: ik wil dertig vierkante meter IJsselsteentjes, dat kan ik wel op m'n buik schrijven.
Wel ben ik vindingrijk en oplettend en zo ben ik onlangs aan een grote hoeveelheid smalle klinkertjes gekomen, ik schat wel duizend stuks, "gratis af te halen". We moesten er met twee auto's twee keer voor op en neer naar Raalte (o, trekhaak en aanhangwagentje, waar ben je als we je nodig hebben) maar toch, gratis. Min of meer.

Nu is duizend steentjes voor ons terras waarschijnlijk te weinig (ik heb het nog nooit opgemeten eigenlijk) dus ik wist niet helemaal wat ik er precies mee aan kon vangen. Op visite bij mijn ouders zag ik in hun tuin plotseling wat ik met die klinkertjes kan doen.
Beter goed gejat dan slecht bedacht, of iets in die geest.

Laat dit nou precies de afmeting zijn van één stoeptegel! En die vierkante steentjes voor in het midden, dat is het probleem niet, die vinden we hier om de haverklap in de grond en op de bodem van de vijver en zo.

Mijn vader heeft stoeptegels en dit patroontje om en om op het terras, en dat staat warempel hartstikke leuk. Mijn ouders wonen niet bepaald in een nieuwbouwhuis dus als het bij hen leuk staat, kan het in mijn tuin zéker.

Gisteren een stoeptegel eruit gewrikt en het patroontje ingelegd, en dat stond inderdaad alsof het ervoor gemaakt was. Weer iets om naar uit te kijken dus! Ik word nog eens een heuse stratenmaker.

Ondertussen gewoon genieten van de tuin en het weer...