Een maand lente

Een kleine maand geleden draaide de wind, die wekenlang kou vanuit het oosten had meegebracht, eindelijk naar gunstiger richtingen, en daarmee werd het weer ook eindelijk lenteachtig. 
Het is ongelooflijk met welke snelheid de planten in mijn tuin van die omslag geprofiteerd hebben. 

Een maand geleden had niets nog blaadjes en waren de twee sneeuwklokjes zo'n beetje het enige dat bloeide, nu staat alles volop in bloei en blad, op de hibiscussen na, die als kale spelbrekers tussen het groen staan.

Het ziet er sinds m'n vorige verhaaltje ineens een heel stuk zomerser en zonniger uit!

Mijn paarse tulpen steken mooi af tegen het geel van de forsythia en het donkere blad van de sering

Gewone violen

 

Maartse viooltjes

  

Gestreepte tulpen

Witte Dicentra in de schaduwhoek

Bloembakken vol violen

De grote hortensia uit de oude tuin

De grote hortensia uit de oude tuin is goed aangeslagen! Vol in het blad, en rondom de basis staan meegelifte verstekelingen in de vorm van Vergeet-mij-nietjes (Myosotis) en Lievevrouwebedstro. Heel welkom, laat al die kale grond er maar mee vol groeien!

Ik houd helemaal niet van kale grond in mijn tuin, ik wil geen grond zien, daar komt alleen maar onkruid op af, en van wieden houd ik absoluut niet. Daarom heb ik aan de vooravond van de afgelopen warme periode een heleboel gemengd bloemenzaad gezaaid. Nu hebben wij een hoop vogels in de tuin dus ik vrees dat niet alle zaadjes tot plantjes zullen  uitgroeien, maar al komt maar de helft op dan ben ik al tevreden.

En waarempel!

 Minder blij ben ik met de plant die ik vorige keer nog "voordeel van de twijfel" noemde. Ik weet nog steeds niet wat het is of wat het moet worden, maar hij begint wel erg groot te worden, drukt de bosanemoontjes ruw opzij en hangt brutaal over het pad.

Wat is het?

 We wachten nog even af, wie weet komen er prachtige bloemen aan. Maar ik ben bang dat dit toch een weghalertje wordt, want de vorige bewoonster had absoluut niet dezelfde smaak qua bloemen en planten als ik. Ik heb het al vaak gehad over de overvloed aan winterbloeiende heide, coniferen en taxussen, maar wat ik nog niet had verteld is dat de zijtuin - ongeveer het formaat van twee rijtjeshuistuinen achter elkaar - vol staat met azalea-achtige rhodondendrons. Dikke knoppen erin, en tot mei moeten wachten wat voor kleur het zal zijn. 
Welnu, dit kreeg ik te zien toen van het weekend die knoppen opensprongen:

En dat vloekt zo lekker met de winterbloeiende heide erachter...

 Een prachtige kleur rood, daar niet van: van de weinige tinten rood die ik mooi vind is dit er één, framboosrood is de ander, maar hemeltjelief wat vloekt deze tint met de andere kleuren in mijn tuin... ik vrees dat al die rhodondendrons eruit gaan. Het enige dat dan overblijft in de zijtuin is één laurierkers en iets onduidelijks met knoppen die op springen staan maar dat zijn kleur nog moet bewijzen.
Immers, de rest van de zijtuin wordt gevuld door... jawel: heidestruiken, taxussen en coniferen. 

Nog maar een paar pakjes gemengd bloemenzaad kopen dus, om de zijtuin ook een wat meer gewenst aanzien te geven.

In de zijtuin prijkt - onbedoeld - sinds anderhalve week ook een rozenboog. Wat was het geval? In een foldertje dat wij in de bus krijgen (Nee-Nee stickers kennen ze in dit verder zo milieubewuste land niet) stond een tijdje terug een onweerstaanbare aanbieding, dus ik reed op stel en sprong naar die winkel om de zeer mild geprijsde rozenboog aan te schaffen. Ten bewijze dat het echt waar was, stond er een rozenboog in elkaar gezet en al in de winkel. 

Thuis de eerste weken geen tijd gehad om ermee aan de slag te kunnen, en toen de periode waarin er geruild of gereclameerd kan worden verstreken was, bleek er in de eigenlijk best wel kleine doos iets anders dan verwacht: er zat een halve rozenboog in!

Daar ging mij plan om iedereen die via de voortuin ons erf betreedt door een poort van rozen binnen te nodigen...  Mijn man zette het halve ding dan toch maar in elkaar, en kwam op het idee om hem tegen de hoek van het huis neer te zetten. En wat bleek, dat stond gewoon hartstikke leuk! Ik kreeg meteen visioenen van een New Dawn klimroos en een Clematis Montana (waarvan ik enkele zaailingen uit mijn oude tuin levend over heb gekregen). Wie straks door rozen verwelkomd wil worden als hij ons bezoekt, zal via de zij-ingang moeten komen.

 

Nog erg kaal

Waar u een zandpad ziet, was vroeger een pad van grindtegels. Nu heb ik aan grindtegels ongeveer net zo'n hekel als aan coniferen, dus toen zich een kans voordeed ze elders te gebruiken grepen we die meteen.

Wat is hier gaande?

 
 Gewapend met waterpas en rubberen hamer ging mijn echtgenoot aan de slag. 

En wat daar allemaal gaande was, daarover vertel ik volgende keer.